მთელი დედამიწა ჩემს საპირისპიროდ ბრუნავს. გავრბივარ, გავრბივად და მაინც ვერ ვეწევი. ვიღლები და ვჩერდები, ისევ უკან ვბრუნდები და თავიდან გავდივარ ცხოვრების ყველა მნიშვნელოვან თუ უმნიშვნელო მომენტს, მერე ისევ გავრბივარ, გავრბივარ და ვერ ვეწევი და ისევ ვჩერდები და უკან… ისევ თავიდან განვიცდი ყველა მომენტს. ისევ გავრბივარ… და მგონი საერთოდ არ ვიძვრი ადგილიდან. ხანდახან მინდა ავტირდე და გულში ჩამიკრან პატარა ბავშვივით, ან ექიმის შემდეგ ვიზიტამდე უბრალოდ მეძინოს, აი ისევ გავრბივარ…