მოდი იყოს პარასკევი… იყოს…. ვიმგზავრე… პარასკევს ჩამოვდივარ… ჩემ თავს ვუბრუნდები… სიჩუმეს ვწყვეტ… ანუ წინ მივდივარ… ვაგრძელებ… ვბრუნდები დედამიწაზე სხვა… პლანეტიდან… განზომილებიდან… სინამდვილეში…. არსად არ ვყოფილვარ… სადაც ახლა არ ვარ… ან პარასკევს არ ვიქნები… უბრალოდ ვარ… მაგრამ უფრო ვიქნები… უფრო მე… უფრო ახალი… სინამდვილეში ძველი… უბრალოდ სხვანაირი… ბევრისთვის…მაგრამ ზუსტად ისეთი როგორიც ყოველთვის…ცუდი…სასტიკი… არაჰუმანური… მე ვარ…კი…. ზუსტად… უბრალოდ ამას ეგოიზმიც დავამატე… უფრო სწორად ალტრუიზმი მოვიშორე… დავახრჩვე… ჩავიკალი… დავიღალე და… ბევრი ვიმგზავრე… უბრალოდ მწვერვალი კი არა… სხვა პლანეტის პოლუსი… არ დავიპყარი… მივედი და დავმარხე… ჩემი სისუსტე…ცოცხლად… ვაწამე…დავეცი… დავეხეთქე…ვიცი… ყველაფერი… რასაც იტყვით…პარასკევს…დაწერთ…ერთი სიტყვა… შეცვლის… დავწერ… მანამდე ვიტყვი… მერე დავწერ…აღგაშფოთებთ…ზოგს გაგახარებთ… მშვიდად… ცივი გონებით…უკვე… შუბლზე ძარღვგაწყვეტილი…უნამუსო…მეტად გამიცნობთ…გგონიათ ყველაფერს ვამბობ…შოკი…არაფერს გიყვებით…არავის…ჩემთვის…ვინახავ…ჩემს ემოციებს…ამბებს…წვრილმანებს…პირზე მწერების საწინააღმდეგო ბადე მაქვს…მწერები მყავს…შიგნით…ბევრი…ემოციებად…ფიქრებად…ვერ გამოდიან…კვდებიან…ჩემში…ადამიანი…არ ვარ…მარტო მკვდარი… მწერების სასაფლაო… ვარ…ასეთი…გავშიშვლდი…ვერ ხვდებით…გავშიშვლდი… დაგანახეთ ღინღლები ტანზე… ლუპით… დავამთავრე…არა…გავათავე…ეტაპი…ცხოვრებაში…დავიღალე…მაგრამ არ გავჩერდი…სისხლის ბრალია…ცოტა ნაკლები რომ მქონდეს…რამე…ვიკინგის…კაწია ვიქნებოდი… დოსტოევსკის… მარამ…ჰაგ ვარ… მახინჯი…მეჭეჭიანი…უშნო…უბრალოდ მოგაჯადოვეთ…გელამაზებით ასე…გაშიშვლებული ვდგავარ…მოგწონვართ…ვიცი…მე არ მომწონხართ…გაწამებთ…ყველას…ვერთობი…ასეთი ვარ…არ მაპატიოთ…ისედაც ბედნიერი…ვარ…დავბრუნდი…ჩემი ჩარტერული…ცოცხი…დავიბრუნე…ქვია…წარსული მომვალი…დრო…დროს…როდის…ჩამოვალ…პარასკევს დავწერ…რომ ჩამოვალ… ჩემს თავთან… დავბრუნდები