შაბაში როგორც ასეთი

მე არ მაქვს პასუხი იმაზე რეალურად რა დროიდან მოდის მსგავსი რიტუალები, თუმცა შემიძლია ვისაუბრო იმაზე როდიდან გაჩნდა ცნება შაბაში დოკუმენტებში რომლებიც დღემდე არსებობს.

ეს ხდება ინკვიზიციის დროს, ევროპაში როდესაც ალქაჯებზე ნადირობა დაიწყო და ყველა მოედანზე კოცონი აენთო. დღეს უკვე შაბაშს რამდენიმე ისტორიულ და კულტურულ ფაქტორს უკავშირებენ. ერთი ნაწილი ისტორიკოსების მიიჩნევს რომ შაბაშის ისტორია ფოლკლორთან მიდის, ხოლო მეორე უფრო სოციო კულტურულ ფაქტორად მიიჩნევს მას და ისტორიულ კონტექსტში განიხილავს, რომელსაც ინკვიზიციამდე მივყავართ შუასაუკუნეებში. არსებობს შაბაშის მეცნიერული წარმომავლობის თეორიაც როდესაც შაბაშს განიხილავდნენ კულტურების კომპრომისად და არა მარტივად როგორც, დომინანტი კულტურის პროექციად. ფაქტი კი ერთია რომ დროთა განმავლობაში ჩამოყალიბდა სტერეოტიპი შაბაშის შესახებ, რომელიც ზუსტად იმ სასამართლო პორცესებზე დაყრდნობით რომელიც შუასაუკუნეების ინკვიზიციის დროს იმართებოდა, ჩანს როგორ ხდებოდა უტრირება რიტუალის მიმდინარეობის და მისი თეატრალიზება.

მთავარი ელემენტი შაბაშის სტერეოტიპის იყო სექსუალური ორგიები, ანთროფოფაგია და ზოომორფიზმი ანუ ცხოველის სახით ღვთის თაყვანისცემა. მაგალითად ანტროფოფაგიას უმეტესად შუასაუკუნეების ერეტიკულ სექტებს მიაკუთვნებენ, ის იყო ენდოკანიბალიზმის რიტუალის ნაირსახეობა. რადგან აქ ხდებოდა ცხოველთან სისხლის აღრევით შობილი ბავშვების მსხვერპლთშეწირვა და ასე ვთქვათ იმავე „ცხოველის“ (ღვთაების) მიერ მისით კვება, სწორედ ამ ღამის შეკრებების დროს, რომელსაც მოგვიანებით შაბაშს უწოდებენ სხვადასხვა ისტორიულ თუ სასამართლო პროცესების ჩანაწერებში. ხოლო რაც შეეხება თავად ალქაჯის განსახიერებას რომელიც ჩვილების მოტაცებით და მათი მსხვეპლშეწირვით იყო დაკავებული, ბევრად უფრო საშინელია და აგრესიული.

სხვათაშორის ჯერ კიდევ კაბალაში ვხვდებით მსგავს ჩანაწერებს ქალზე რომელიც ჩვილებს იპარავს და მათით იკვებება. შესაძლოა ის იყო სწორედ პირველი ალქაჯის განსახიერება, საიდანაც გაჩნდა ზოგადად სტერეოტიპი ალქაჯების შესახებ, რადგან პირველი ალქაჯი ლილიტი იყო ქალი, ეს არის პირველი ფემინისტი შეიძლება ასეც ვთქვათ, დიდი ქალური ენერგიის მატარებებლი და ღვთის ხატად შექმნილი როგორც ადამი, მისი თანასწორი და დაუმორჩილებელი, არა კაცის მონა როგორც ევა და მისი გართობის საგანი, არამედ დამოუკიდებელი არსება, ქალი, დიდი ენერგიის მატარებელი, თავისუფლების და თანასწორობის სიმბოლოც კი, ეს თვისებები ძალიან გავს შუასაუკუნეებში ინკვიზიტორების მიერ აღწერილი ქალის თვისებებს რომელსაც ალქაჯობაში სდებდნენ ბრალს. ასე რომ არ შეიძლება ეს კავშირი უარვყოთ.

რაც შეეხება მონაცემებს იმის შესახებ რომ ალქაჯები და კუდიანები ეშმაკს სცემენ თაყვანს და ყველაფერს წმინდას შეურაცხყოფდნენ. ეს ფაქტებიც შუასაუკუნეებში იღებს სათავეს, როდესაც უკვე ქრისტიანული რელიგია მოძლიერებულია და ასე ვთქვათ ხელჩართული ბრძოლაა გაჩაღებული წარმართული და ძველი კულტურების მიმართ. აქვე აღსანიშნავია ის რომ მაგები ხშირად საკუთარ „მიმდინარეობებს“ ძველ რელიგიებს აწერდნენ, უფრო სწორად უწოდებდნენ. შესაბამისად რელიგიები რომლებიც მანამდე არსებობდა, იყო ძლიერი, მასშტაბური და ბევრად უფრო მეტ კავშირში სამყაროსთან, არა ამდენად განკაცებული რამდენადაც ქრისტიანული რელიგიაა. შესაბამისად არ არის გასაკვირი ალქაჯების, მაგების და ა.შ. წარმომავლობა, რადგან როგორც ახლაა მოძღვარი, ბერი, მონაზონი და ქრისტიანული რელიგიის სხვა მსახური, ასევე იმ დროისთვის ქრისტიანობამდე ანუ ძველი რელიგიების მიხედვით სწორედ ეს ადამიანები, შემდგომში უკვე არსებებად მოხსენიებულნი იყვნენ ამ ძველი რელიგიების მიმდევრები და თუნდაც წარმომადგენლები, მსახურები.

ყველაფერი კი დაიწყო იქიდან, რომ 1486 წელს გამოქვეყდა დემონოლოგიის ტრაქტატი „Malleus Maleficarum“ ქართულად შინაარსობლივად სწორად არ ვიცი როგორ გადმოვთარგმნო, სიტყვა სიტყით ითარგმნება როგორც „ალქაჯთა ჩაქუჩი“. ეს ტრაქტატი შეადგინა დომინიკელმა ინკვიზიტორმა ჰენრიხ კრამერმა და იაკობ შპრენჰერმა.

ტრაქტატმა დაუდო სათავე ალქაჯთა წინააღმდეგ ბრძოლას, კათოლიკური ეკლესია ქრისტიანული რელიგიის პროპაგანდისთვის და ასევე საკუთარი ჯიბეების გასუქებისთვის ქმნიდა სტერეოტიპებს და მტრებს, უტრირებულ ძალებს. რადგან მაშინ ბევრად უფრო პოპულარული და გავრცელებული იყო წარმართული და სხვა ძველი კულტურები, მრავალღმერთიანობა, ბუნებრივი სტიქიები და მათი დაკავშირება სხვადასხვა ღმერთებთან, კათოლიციზმს სჭირდებოდა არსებობა არა მხოლოდ იმისთვის რომ არ გამქრალიყო, არამედ იმისთვის რომ ფიზიკურად და მატერიალურად ეარსება. ეს ასე ვთქვათ ბიზნესი იყო, ყველაზე პოპულარული იყო ბოროტთან ბრძოლა, ხოლო ალქაჯები თავისი შაბაშით ზუსტად ჩაჯდა ამ სისიტემაში. მასა ადვილად მიიღებდა ამგვარ ინფორმაცის, ამიტომაც სტერეოტიპი ალქაჯებზე და მათ შაბაშზე ასეთი უტრირებული და მძიმე, შესაძოა საერთოდ არარეალური სახით, გახდა ძალიან პოპულარული.

ინკვიზიტორები ღვთის სახელით ავრცელებდნენ უამრავ სტერეოტიპს რომელიც სწორედ ამ ტრაქტატს ემყარებოდა. ნებისმიერ ადამიანს, რომელიც შესაძლოა ყოფილიყო ალქაჯი იჭერდნენ და მრავალგზის წამების შემდეგ რომლის შემდეგაც ადამიანს ნებისმიერ საქმიანობას აღიარებინებდი, იღებდნენ აღიარებას, ისეთს როგორიც თავად სურდათ. იქნებოდა ეს ცოცხზე ამხედრებული მგლის გარეგნობით ალქაჯი, რომელიც შაბაშზე მიფრინავს რათა ეშმაკს თაყვანისცეს, გაიტაცოს ბავშვები და მსხვერპლად შეწიროს ისინი. თუ უბრალოდ შავი ჭირის მიზეზი, რომ თითქოს ალქაჯმა დაწყევლა ის ქალაქი და ამიტომაა ყველა ავად.

მოკლედ სქემა ასეთი იყო ინკვიზიტორი სთავაზობდა სიუჟეტს დატყვევებულს და ყველანაირად აწამდებმად მას სანამ ეს უკანასკნელი არ აღიარებდა მის სცენარს, რის შემდეგაც მას კოცონზე წვავდნენ.

სამწუხაროდ ინკვიზიციამ გარდა იმისა რომ უამრავი აბსოლუტურად უდანაშაულო ადამიანის სიცოცხლე შეიწირა, გააკეთა ისიც რომ უამრავი ძველი ისტორიული წყარო დაიკარგა. რადგან მათ ვისაც ისინი ქონდა ან საგულდაგულოდ მალავდა მას ან წვავდა. რადგან მათი აღმოჩენის შემთხვევაში უეჭველად სიკვიდილი ელოდა. შესაბამისად ინკვიზიციამ დატოვა ბევრი მცდარი ისტორიული წყარო ალქაჯებზე, მათ რიტუალებზე, ზოგადად ძველ რელიგიებზე, მათ მიმდევრებზე და ხელი შეუწყო უამრავი ისტორიული ფაქტის განადგურებას ამ რიტუალების ნამდვილ წარმომავლობასა და მიმდინარეობაზე.

გარდა ამისა იმ ძველი რელიგიების მიმდევრების საგულდაგულოდ დამალვა გამოიწვია. ისინი ჩრდილში დადგნენ. და ეს საკუთარი შესაძლებლობების დაბლოკვა იყო, რომ არ ყოფილიყო განსხვავებული, სხვანაირი, ყოფილიყო ისეთი როგორიც ყველა. ეს პროცესი “თვითდაბლოკვის” ხდებობოდა არა ერთი და ორი თაობის განმავლობაში.

შესაბამისად დღემდე არსებობენ ადამიანები, რომელთა წინაპრები ძველი რელიგიების მიმდევრები იყვნენ შესაძლოა და მათში არის ის გენეტიკური კოდი და მეხსიერება რომელიც მათგან გადმოეცათ თუმცა ეს „ბლოკი“ ძნელი მოსახსნელია და დიდ მუშაობას საჭიროებს.

ახლა რაც შეეხება თავად რიტუალებს და შაბაშებს მოკლედ. ოკულტური კალენდარი 13 სავსემთვარეობის დღესასწაულს და 8 შაბაშს შეიცავს.

სავსემთვარეობის დღესასწაულები

წელიწადში 13 სავსემთვარეობაა, არსებობს ვერსია რომ ამ დღეს ხდება ადამიანებში არსებული ძალების გამოთავისუფლება, ენერგიის მოზღვავება. 13 სავსემთვარეობა ზუსტად ემთხვევა 13 მთვარის დღესასწაულს. მეცნიერულად კი ამ დღეს იცვლება დედამიწაზე გრავიტაცია რაც მიქცევა-ოქცევაზეც კი აისახება, ისევე როგორც ახალმთვარეობისას.

მთვარის რიტუალი ტარდება სამყაროს შემოქმედი და მაცოცხლებელი ძალის საპატივცემულოდ. ალქაჯები ამ დღეს ბუნების უდიდეს ძალებს მოუწოდებენ, ამყარებენ სულებთან კავშირს.

შაბაში

ჯერ კიდევ 4 ათასი წლის წინ იყო მხოლოდ ორი დღესასწაული ბელტეინი და სამხეინი. ეს დღესასწაულები ორ ნაწილად ყოფს წელიწადს.

მოგვიანებით ევროპის ტერიტორიაზე ოკულტიზმი განვითარდა და კალენდარში კიდევ ორი დღესასწაული დაემატა ესენია : იმბოლგი და ლაგნასადი (ლამასი)

ამის შემდეგ გერმანელმა წარმართებმა დაამატეს კიდევ ორი დღესასწაული გაზაფხულის ბუნიობა და შემოდგომის ბუნიობა. ასე მივიღეთ რვა შაბაში.

შაბაშის თარიღს განსაზღვრავს მზის მოძრაობის ყველაზე მნიშვნელოვანი წერტილები, რომელსაც ის წლის განმავლობაში გადის. ითვლება რომ შაბაში, ანუ ეს დღეები წარმატების მომტანია, ის დაკავშრებულია წელიწადის დროებთან, სეზონურია. ამ დღესასწაულებთან დაკავშირებულ რიტუალებს იყენებენ იმისთვის, რომ გამოიყენონ ამ დღის ენერგია ცხოვრების გაუჯობესების და წარმატებისთვის.

სამხეინი – 31 ოქტომბერი (ჰელოუინი, სულების დღე, ჰელომუსი) ამ ღამეს შესაძლებელია უფრო მარტივად გათავისუფლდეთ წინაღობებისგან. ეს დღეები უკავშირდება სიკვდილს და მსხვერპლშეწირვასაც. ეს პირველი და ყველაზე მნიშვნელოვანი დღესასწაულია, როგორც ახალი წელი. ეს დღე არის მთავარი შაბაში.

 

 იოლი – 21-22 დეკემბერი ( ბუნიობა) ეს შაბაში საკუთარ თავში ახალი ძალების აღმოჩენას და მათ განვითარებას უკავშირდება. მედიტაციისთვის არის კარგი დღე

 იმბოლგი – 2 თებერვალი (ცნობილია როგორც ანთებული სანთლის სახელითაც, იგივე ჩირაღდნების დღესასწაული) ამ დღეს რაც შეიძლება მეტ სანთელს ანთებენ. ეს შაბაში განწმენდის შაბაშია.

 

 ოსტარა – 21 მარტი (ბუნიობა) ასევე ცნობილია რომ ოსტარა ჯერ კიდევ დიონისეს პერიოდიდან იღებს სათავეს, ასევე კელტური, ფრინველების დღესასწაულია. ამ დღეს ატარებენ რიტუალებს რომელიც მომავლის წინასწარმეტყველებას უკავშირდება, ცნობილია როგორც გაზაფხულის პირველი დღე.

 

 ბელტეინი – 1 მაისი (ბელტანი, ვალპურგის ღამე) აღინიშნება 30 აპრილი-1 მაისის ღამეს. სამხეინის საპირისპირო მხარე, მნიშვნელობით მეორე დღესასწაული. ასევე ნაყოფიერების უდიდესი დღესასწაული. ამ დღესასწაულს ასევე გერმანელი წარმართები ალქაჯების დიდ შაბაშსაც უწოდებენ.

 

 ლიტა – 21 ივლისი ძალიან ძლიერი მაგიური ღამეა, ითვლება რომ ამ დღეს სიზმარი და ცხადი შესაძლოა ერთმანეთში აირიოს.

 

 ლაგნასადი – 1 აგვისტო ამ დღესასწაულის მთავარი სიმბოლო მზეა, ეს დღე მოსავალს უკავშრდება, მიწას, ღვინოს, ხოლო ალქაჯების შაბაში ამ დღეს მზის ღმერთისთვის მოსავლის გადაცემით, ასე ვთქვათ მისთვის ძღვენის გადაცემით. ეს უფრო სამადლობელო შაბაშია.

 მაბონი – 21 სექტემბერი ეს შაბაში არ უკავშირდება ხმაურიან აღნიშვნას, ეს უფრო ჩუმი და მშვიდი შაბაშია, რომლის დროსაც ალქაჯები რუნებს აკეთებენ ხისგან.

უახლოესი შაბაშებიდან წინ გვაქვს 2 თებერვლის შაბაში, იმბოლგი. მივყვები თანმიმდევრობით და ყოველი შაბაშისთვის უფრო ვრცლად დავწერ თითოეულ მათგანზე.

პირადი გამოცდილებიდან კი იმას გეტყვით, რომ შარშან ოსტარას დროს დამცავი თილისმა დავიმზადე რომელიც ფანტასტიკურად მუშაობს 🙂

2012 წელი: კომეტა, მარსიანელები თუ გაფუჭებული ტელეფონი

რა იგულისხმება ამ სათაურში თუ ჯერ ვერ მიხვდით, ავხსნი. 2012 წელი ჰომ ასეთი აქტუალურია აგერ უკვე ბევრი წელია და კაცობრიობის ყველაზე დიდი ფობია სახელწოდებით არმაგედონი სულ უფრო მეტად საგრძნობი. ამჯერად მას ქვია 2012 წელი მაიას ტომების კალენდრის მიხედვით 2012 წლის მერე კიდევ ამოვქექავთ რამეს უფრო გაურკვეველს რომ გაგვიჭირდეს გადამოწმება და დარწმუნება, იმაში რომ ვცდებით და იმას დავარქმევთ არმაგედონს. სინამდვილეში კი უკვე ბევრი ათასწლეულია ადამიანები არმაგედონის გარეშე კვდებიან, არმაგედონის მოლოდინში.

და მაინც რატომ ეს სათაური? გაფუჭებული ტელეფონი ჰომ გითამაშიათ ბავშვობაში, როცა ერთი მეორეს, მეორე მესამე და ასე ჯაჭვურად გადასცემ მარტივ ამბავს და ბოლოს სულ სხვა გამოდის, იმიტომ რომ გზადაგზა იცვლება და იცვლება იმიტომ რომ პირველწყარო ჩუმადაა, გასულია მომსახურების ზონიდან ან უარესი. როცა პირველწყარო გაუგებარი, რთული იეროგლიფებით აღნიშნული რამდენიმე ათასი წლით დათარიღებული ქვის ნატეხია

ამხელა შესავალი სულ არ იყო საჭირო მგონი მოკლედ მე შევეცდები მთელი ეს გაუგებრობა გასაგებ ენაზე გადმოვცე. დავიწყებ თანმიმდევრულად და მაქსიმალურად გასაგებად.

როგორც ვიცით მაიას ტომებს ქონდათ განსაკუთრებული ღრმა ცოდნა ასტრონომიაში. ქონდათ კალენდარული სისტემა, რომელიც ასტრონომიის და მათემატიკის ფანტასტიკურ ცოდნას მოითხოვდა. ეს კალენდარული სისტემა სრულდება 2012 წლის 21 დეკემბერს. ანუ ყოველწლიური ზამთრის მზებუდობას, როდესაც დღე და ღამე ერთმანეთს უტოლდება.

გარდა ამისა 2012 წლის 21 დეკემბერი ასტრონომიული თვალსაზრისით ძალიან მნიშვნელოვანია. ის რაც ჯერ კიდევ ბევრი ათასწლეულის წინათ იცოდა ამ ხალხმა.

სანამ კალენდარის სტრუქტურაზე გადავალ ზოგადად რამდენიმე ფაქტორს გამოვყოფ რითაც ის საინტერესოა სინამდვილეში. პირველ რიგში ვიტყვი იმას, რომ მაიას კალენდარს სხვანაირად აცტეკების კალენდარსაც უწოდებდნენ და ის ფიზიკურად არსებობს და ინახება მექსიკის ანთროპოლოგიისა და ისტორიის ეროვნულ მუზეუმში. ის შესრულებულია ქვაზე. მაიას მზის კალენდარი როგორც მას უწოდებენ საინტერესოა რამდენიმე ფაქტორით. პირველ რიგში ის არსებული გრეგორიანული კალენდრისგან განსხვავდება და იმისთვის რომ უფრო ცხადად აღიქვათ შემდეგომ რაზეც ვისაუბრებ, გამოვკვეთოთ განსხვავებები.

გრეგორიანულ კალენდარს აქვს დღეები, კვირეები, თვეები. ჩვენი დღე ემთხვევა მზის დღეს და არა მთვარისას. ეს მნიშვნელოვანია რადგან მთვარის და მზის დღეები განსხვავდება, მთვარის დღე ითვლება ღამის დადგომით, ანუ მთვარის ამოსვლიდა მის ჩასვლამდე. ძველად მთვარის დღეებს უფრო დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდნენ ყოველდღიურ ცხოვრებაში ვიდრე ჩვენ დღეს,  დღეს მაგალითად ასტროლოგიაში მთვარის დღე ბევრად აქტუალურია ვიდრე ყოველდღიურ ცხოვრებაში.

დავუბრუნდეთ ჩვენს თემას. გრეგორიანულ კალენდარში დღეებს ვითვლით მზის დღეებით, კვირა შედგება მზის 7 დღისგან. თვე შედგება 28-30-31 მზის დღისგან, თუმცა ჩვენი თვეები მთლიანად მთვარის 30 დღიან ციკლზეა აწყობილი და ამიტომ ჩვენ მთვარის თვეებით ვხელმძღვანელობთ. წელიწადი შედგება 365 მზის დღისგან და 12 მთვარის თვისგან, ნაკიანი წლების გარდა როდესაც თებერვალში 29 დღეა და წელიწადში 366 დღე. ამ საკითხს კიდევ დავუბრუნდებით. ახლა გადავიდეთ მაიას კალენდარზე, რომელიც ერთდროულად რამდენიმე კალენდრისგან შედგება. ანუ ის ერთობლიობაა, ოღონდ არა განცალკევებული არამედ როგორც საათის მექანიზმის კბილანები ემთხვევა ერთმანეთს და ამუშავებს საათს, ასევე კბილანებივით ჯდება ერთმანეთში მაიას ტომების კალენდრის შემადგენელი ციკლები.

მაიას ტომების კალენდარი შედგება 260 დღიანი რელიგიური კალენდრისგან, რომელსაც ქვია „ცოლკინი“ ის გამოსახავს სრულ რელიგიურ ციკლს. შედგება 20 კვირისგან, თითო კვირა კი 13 დღისგან. ყოველ კვირას აქვს სახელი, გრაფიკული გამოსახულება სიმბოლოს სახით და უნიკალური მნიშვნელობა.

მეორე კალენდარი არის 365 დღიანი მზის კალენდარი, რომელსაც ქვია „უთვლელი“ (ეს მე ვთარგმნე ასე, ვგულისხმობს, რომ არ ჩათვლი რაღაცას: „მოდი ეს არ ჩავთვალოთ“ და არა უთვალავი). თუმცა მიუხედავად იმისა რომ ჩვენი კალენდარის მსგავსად შედგება 365 დღისგან განსხვავება დიდია. მაიას ტომების 365 დღიანი კალენდარი შედგება 18 თვისგან, ყოველი თვე კი მზის 20 დღისგან. ამ 365 დღიანი ციკლის ბოლოს არის 5 დღე, რომლებიც განხილულია როგორც უიღბლო, არ ეკუთვნის არცერთ კვირას, ისინი ასრულებენ ციკლს.

კვირებს და დღეებს როგორც რელიგიურ კალენდარში ცოლკინში, აქაც აქვთ სახელები, სიმბოლოები და მნიშვნელობები. შესაბამისად კონკრეტული დღე კონკრეტული მნიშვნელობის, ენერგეტიკის მატარებელია, რაც უფრო მოსახერხებელს ხდიდა წინასწარმეტყველების პროცესებს.

მზის წელიწადი როგორც ვიცით ან არ ვიცით შედგება 365, 2422 დღისგან, მაიამ აქედან გამოთვალა მზის წელიწადის 365,2420 დღე. იმ პირობებსა და დროში როდესაც შეიქმნა ეს კალენდარი, ეს საოცარი შედეგია და სერიოზული არგუმენტი მათთვის ვინც მაიას კალენდარს აქამდე არასერიოზულად აღიქვამდა.

მივედით ყველაზე საინტერესოზე. მაია თვლიდა რომ სამყაროს შექმნიდან უკვე 4 მზის ციკლი – მზე დასრულდა, შესაბამისად შეიცვალა ადამიანების 4 რასა, თითოეული რასა ჩაანაცვლა ახალმა იმ ცვლილებების გამო, რაც მოყვა ციკლის დასრულებას და ახლის დაწყებას.

1)      პირველი ციკლი – მზე გრძელდებოდა 4008 წელი და ის დასრულდა მიწისძვრებით, რომელმაც ფიზიკურად გაანადგურა ადამიანების პირველი რასა.

2)      მეორე ციკლი – მზე გრძელდებოდა 4010 წელს და ის დასრულდა მძლავრი ქარიშხალით.

3)      მესამე ციკლი – მზე გრძელდებოდა 4081 წელს და დასრულდა ცეცხლოვანი წვიმით, რომელიც ვულკანების კრატერებიდან ამოიფრქვა.

4)      მეოთხე ციკლი – მზე გრძელდებოდა 5026 წელს და ის დასრულდა წყალდიდობით

5)      მეხუთე ციკლი – მზე არის ჩვენი ეპოქა, მას მაიამ შეარქვა სხვა სახელიც, რომელიც ასე ჯღერს დაახლოებით „მზის მოძრაობა“. მაიას აზრით ჩვენი 5125 წლიანი ციკლის დასასრულს მოხდება უმნიშვნელოვაესი ძვრები – ცვლილებები.

ნუ ეს ლირიული გადახვევა იყო ფაქტობრივად სინამდვილეში სამყაროს განადგურების შესახებ ყველა ხალხის ლეგენდებში, მითებსა და გადმოცემებშია მოთხრობილი, ამაში განსაკუთრებული არაფერია. ის რომ კალენდარი სრულდება 2012 წლის 21 დეკემბერს არ ნიშნავს რომ ის არ გაგრძელდება, თუმცა იმის გათვალისწინებით რაც მაიასთვის იყო ცნობილი და რა სიზუსტითაც აქვთ ასახული ბევრი ასტრონომიული მოვლენა, მათ შორის 2012 წლის 21 დეკემბრისაც უკვე ცნობილია მეცნიერებისთვის ამ დღის უნიკალურობის შესახებ. ხოლო მათთვის ვინც ჯერ კიდევ არმაგედონზე ფიქრობს მინდა ვუთხრა რომ თუ 21 დეკემბერი კალენდრის ბოლო დღეა, 22 დეკემბერი ეს არის დღე აღნიშნული ნულით რატომ ნულით? იმიტომ რომ მაიას კალენდარში პირველი, საწყისი დღე ნულით აღინიშნება. დასასრულს კი მოსდევს დასაწყისი.

დავუბრუნდები დღის უნიკალურობას. არ დავივიწყოთ მზის კალენდრის „მზის ქვის“ (რადგან ის ქვაზეა შესრულებული ასეც უწოდებენ) მნიშვნელობა. მისი მთავარი ფუნქცია თუ ჯერ კიდევ ვერ მიხვდით მზის თვალყურია. მისი ასახვა, უხეშად, მაგრამ გასაგებად ვიტყვი „დიაგნოსტიკა“.  რაც ნიშნავს რომ 2012 წლის 21 დეკემბერი ჩვენი მზისთვის განსაკუთრებით მნშვნელოვანია და თუ ინტუიცია გკარნახობთ რომ რამდენიმე ხაზით ზემოთ უნიკალურობაზე ტყუილად არ მისაუბრია მართალი ხართ.

ჩვენი მზის სისტემა არის ვარსკვლავებისგან და პლანეტებისგან შემდგარი დისკის ნაწილი, რომლის ცენტრიც მდებარეობს მშვილდოსნის თანავარსკვლავედში, ხოლო ზამთრის მზებუდობის წერტილი კი განლაგებულია მშვილდოსნის თანავარსკვლავედში (21 დეკემბერზეა საუბარი მიხვდით ალბათ).

მინდა მოახდინოთ ვიზუალიზაცია. ჩვენი გალაქტიკის ცენტრის, მშვილდოსნის თანავარსკვლავედზეა საუბარი და ჩვენი გალაქტიკის „რძის გზის“ დისკის ცენტრი 2012 წლის 21 დეკემბერს ერთმანეთს აბსოლუტურად დაემთხვევა და ჩვენი მზის სისტემა და კონკრეტულად ჩვენი მზე კი ამ ორივე „დისკის“ ცენტრზე გაივლის. ეს პროცესი ჩვენი მზის სისტემის „გალაქტიკის ეკვადორზე“ გავლის, 21 დეკემბრის მზებუდობისა და მერწყულის ეპოქაში სრულად გადასვლის ერთდროულად ხდება სწორედ იმ დღეს როდესაც მაიას ტომების კალენდარი სრულდება.

ანუ უფრო დავღეჭავ, თუ 2012 წლის 21 დეკემბრამდე ჩვენ რძის გზას ჩრდილოეთით განვიხილავთ, 21 დეკემბრის შემდეგ ის მოექცევა სამხრეთით და გავიხსენოთ მაიას მიერ მოხსენებული „მოძრაობა“, რომელიც აღნიშნულია კალენდარშიც, შეიძლება ესეც იგულისხმება. რადგან ყველაფერი თავდაყირა დგება, უფრო ზუსტად კი სარკისებური ხდება და არაფერი ზებუნებრივი ამაში არ არის (უკიდურესი სკეპტიკოსებისთვისაც კი) ეს ფაქტია.

ეს გულისხმოს რომ ცის კაბადონი ისეთი როგორადაც ჩვენ მას ვხედავთ არ იქნება ჩვენი შთამომავლობისთვის. ანუ ჩვენი შვილთაშვილები და მათი შვილები თუ შეადარებენ 21 დეკემბრამდე გადაღებულ ცის ამსახველ ვიზუალურ გამოსახულებებს შემდგომებს მას სარკისებური ეფექტი ექენება. რა თქმა უნდა ეს ხანგრძლივი პროცესია და ასე ერთბაშად არ მოხდება, თუმცა ეს პროცესი გარდაუვალია და ის გარდამტეხი წერტილი ზუსტად 21 დეკემბერსაა ასე ვთქვათ ისტორიული მოვლენა კოსმიურ ცხოვრებაში.

ახლა გადავალ უფრო დეტალურ ნაწილზე, ანუ კალენდარის სტრუქტურა. როგორც ვთქვი კალენდარი შედგება ორი კალენდრისგან, ცოლკინი 260 დღიანი და 365 დღიანი უთვლადი. ხოლო ყველა დღეს და კვირას კი თავისი სახელი აქვს. გამომდინარე იქიდან რომ თითოეული ციკლი სხვადასხვა ხანგრძლივობისაა, არცერთი კომბინირებული სახელი არ მეორდება უთვლადის (365) 52 წლიანი, ხოლო ცოლკინის (260) 73 წლიანი ციკლის განმავლობაში (52*365=260*73). დროის ამ პერიოდს ქვია აცტეკური საუკუნე, ან მეორენაირად კალენდარული წრე.

ზოგადად კალენდარი მნიშვნელოვან ფუნქციას ითავსებდა, როგორც სასოფლო სამეურნეო ასევე ციური სხეულების მძრაობის დაკვირვების საკითხებში. გამომდინარე იქიდან, რომ მეზოამერიკულ კულტურებში ხშირია წლების 52 წლიან ციკლებად დაყოფა, ეს არ არის გასაკვირი რომ მაიას კალენდარშიც იგივე ხდება, ანუ აქ არაფერია გასაოცარი, როგორც ჩანს ეს 52 წლიანი ციკლები უფრო ღრმად მიდის წარსულში.

260 დღიანი ცოლკინი, შედგება 13 დღიანი დროის მონაკვეთებისგან, რომელიც 20-ჯერ მეორდება. თითოეულს აქვს სახელი, სიმბოლო და უნიკალური მნიშვნელობა. შევეცდები ავხსნა სტრუქტურა ძალიან გასაგებად.

დავიწყებ მარტივად სახელებით და ჩამონათვალით:

1. იმიში  – წითელი დრაკონი 
2. იკი – თეთრი ქარი
3. აკბალი – ლურჯი ღამე
4. კანი – ყვითელი თესლი
5. ჩიკ-ჩანი – წითელი გველი 
6. კიმი – სამყაროების თეთრი შემაერთებელი 
7. მანიკი – ლურჯი ხელი 
8. ლამატი – ყვითელი ვარსკვლავი 
9. მულუკი – წითელი მთვარე 
10. ოკი – თეთრი ძაღლი 
11. ჩუენი – ლურჯი მაიმუნი 
12. ები – ყვითელი ადამიანი 
13. ბენი – წითელი ციური მოგზაური 
14. ხიში – თეთრი ჯადოქარი 
15. მენი – ლურჯი არწივი 
16. კიბი – ყვითელი მეომარი 
17. კაბანი – წითელი მიწა 
18. ეცნაბი – თეთრი სარკე 
19. კავაკი – ლურჯი ქარიჩხალი 
20. ახაუ – ყვითელი მზე 

260 დღიან კალენდარში ათვლა იწყება პირველი დღით, რომელიც ატარებს სახელს „იმიში“, შემდეგ მას მოსდევს „იკი“ და ასე „ბენის“ ჩათვლით, რომელიც არის 13-ის შესატყვისი. შემდეგი არის ხიში, რომელიც არის შესატყვისი ციფრის 14. თუმცა იქიდან გამომდინარე რომ საუბარია 13 დღიან ციკლზე, ის იწყებს მას, ანუ მეორე ცამეტდღიან ციკლს, შესაბამისად იქცევა რიცხვი 1-ის შესატყვისად, მისი მომდევნო „მენი“ იღებს შესატყვისს 2 და ა.შ. 260 დღიანი ციკლის ბოლო დღე იქნება ახაუ, რომლის შესატყვისი რიცხვი იქნება 13.  იმედი მაქვს გაიგეთ.

კიდევ ავხსნი სხვანაირად. აი ჩვენ გვაქვს 30-31 დღიანი მთვარის თვე და ჩვენი, ანუ გრეგორიანული კალენდარი თანმიმდევრულია, თანმიმდევრულში ვგულისხმობ რომ 1 იანვარს მოსდევს 2 ინავარი, 3 იანვარი და ასე 31 იანვრის ჩათვლით, შემდეგ მოდის 1 თებერვალი, 2 თებერვალი და შემდეგი თვე იწყება 1 მარტი, 2 მარტი და ასე ბოლო მეთორმეტე თვის ჩათლით. 1 დეკემბერი, 2 დეკემბერი.

ახლა რა ხდება ცოლკინში ანუ მაიას 260 დღიან კალენდარში. იმის გამო რომ იქ რიცხვებს შეესაბამება კონკრეტული ციფრები, კონკრეტული მნიშნელობით თანმიმდევრობა სხვაგვარია. ანუ აი წარმოიდგინეთ, რომ 1 იანვრის შემდეგ მოდიოდეს 2 თებერვალი, 3 მარტი, 4 აპრილი, 5 მაისი, 6 ივნისი, 7 ივლისი და ასე 12 დეკემბრამდე, შემდეგ გრძელდებოდეს 13 იანვარი. ანუ ამ შემთხვევაში სრული ციკლი იქნებოდა 156 დღისგან შემდგარი (12*13). რის შემდეგაც თავიდან დაიწყებოდა ათვლა 1 იანვრიდან.

260 დღიან კალენდარს გამოიყენებენ დღესაც ცენტრალურ ამერიკაში მცხოვრები ტომები სხვადასხვა რელიგიური რიტუალებისთვის, თუმცა ამას უკვე ტრადიციის დატვირთვა უფრო აქვს ვიდრე უფრო ღრმა. თუმცა საიდან მოდის ეს რთული, მაგრამ ზუსტი სისტემა უცნობია. რადგან თავისი არსით 260 დღიანი კალენდარი არ ერგება არაფერს დედამიწაზე რაც ადამიანს უბიძგებდა მისი შექმნისკენ, ფაქტია რომ 260 დღიანი კალენდარი რომელიც არაფერს არ ერგება განსხვავებით 365 წლიანი მზის კალენდრისა, რომელიც მზის წელიწადს ემთხვევა. არსებობს და არა მხოლოდ არსებობს, არამედ ამ 365 დღიან მზის კალენდარზე ისე არის ადაპტირებული, ვგულისხმობ ისეთი სიზუსტით და გათვლებით, რაც მათემატიკის და ასტრონომიის საკმაოდ ღრმა ცოდნას მოითხოვს. ასეთ დრო სულ მიჩნდება ერთი შეკითხვა, იცოდნენ კარგი, მაგრამ აი საიდან იცოდნენ, ან იცოდნენ თუ არა საერთოდ ამ ხალხმა ამდენი რამ?

ახლა რაც შეეხება 365 დღიან კალენდარს, მის შეთავსებას 260 დღიანთან და განსხვავებას ჩვენი გრეგორიანული 365 დღიანი კალენდრისგან.

როგორც ვიცით სრული მზის წელიწადი შედგება 365 დღეღამისგან და კიდევ მეოთხედისგან, ეს მეოთხედი დღე-ღამე ყოველ 4 წელიწადში ერთხელ შეადგენს სრულს და ამიტომაც, რომ არ აირიოს ათვლა, ჩვენ 4 წელიწადში ერთხელ კალენდარში გვემატება 29 დღე, რომელიც ანულებს ათვლას მომავალ ნაკიან წლამდე. მაიას 365 წლიანი კალენდარი ამ ფაქტს მთლიანად გამორიცხავს.

მაიას 365 დღიანი უთვლადი წელი შედგება 18 თვისგან, ხოლო ყოველი თვე შედგება 20 დღისგან (დღეებს აქვთ სახელი და სიმბოლო და ისინი ზემოთაა ჩამოთვლილი). გარდა ამისა ის კიდევ შედგება 5 დღისგან, რომელიც ასრულებს 365 დღიან ციკლს და ეს უკანასკნელი 5 ითვლება უბედურების მომტან დღეებად.

მაიას უთვლადი წლის ახალი წელი იწყება „პოპის“ თვის პირველ დღეს. თუმცა თვის ბოლო დღე არის არა 20, ანუ აღინიშნება არა ასე, არამედ ცალკე აბსოლუტურად განსხვავებული სიმბოლოთი, რომელსაც გარდამავალის მნიშვნელობა აქვს. საერთოდ მაიას ფილოსოფიის თანახმად ყველაფერი, აბსოლუტურად ყველა მოვლენა რაც დროის გარკვეულ მონაკვეთს უკავშირდება, იგრძნობა მანამ, სანამ ის დადგება და მას შემდეგ როცა ის დასრულდება, პროცესში ჩვენ მის არსებობას ვერ ვგრძნობთ და ვერც იმას, რომ ის უკვე დაიწყო, მიმდინარეობს ან დასასრულს უახლოვდება, ჩვენ დროის პერიოდებს აღვიქვამთ მაშინ, როცა მათ ველით და მაშინ როდესაც ის უკვე წარსულია.

დავუბრუბდები კალებდარს და უფრო კონკრეტულად 260 დღიანი და 365 დღიანი კალენდრის თავსებადობას. რადგან 260 დღიანი კალენდრის თვეები 13 დღიანია, ხოლო 365 დღიანის თვეები კი 20 დღიანი, გამოდის, რომ ერთი და იგივე დღე, რომელიც ერთი მნიშვნელობის მატარებელია და ერთია, ერთდროულად შესაძლებელია ერთი კალენდრის, შემადგენელი ორი სხვადასხვა ციკლის სხვადასხვა დღეს გვიჩვენებდეს. მაგალითად, 260 დღიანი ციკლის პირველი დღე კანი შესაძლოა იყოს ასევე 365 დღიანი ციკლის „პოპის“  თვის პირველი რიცხვი, ანუ ახალი წელი. ასეთი დამთვევა შესაძლებელია მოხდეს 18 980 დღიდან მხოლოდ ერთხელ, ანუ 365 დღიანი ციკლისთვის 52 და 260 დღიანი ციკლისთვის 73 წელიწადში ერთხელ.

ახლა გავერკვეთ ტერმინებში, 365 დღიანი ციკლი

1 დღე = 1 კინი (ანუ კინი თავისთავად 1 დღეს გულისხმობს)

20 კინი = 1 უინალი, იგივე თვე  (20 დღე)

18 უინალი = 1 ტუნი, იგივე წელიწადი (365 დღე)

20 ტუნი = 1 კატუნი (20 წლიანი ციკლი, 7 300 დღე )

20 კატუნი = 1 ბაკტუნი ( 144 000 დღე)

ამ ათვლას მაიას ტომები როგორც ხანგრძლივ ათვლას ისე მოიხსენიებენ, თუმცა ხანგრძლივი ათლა ეს შემდგომი ეტაპია, რომელსაც საფუძვლად უდევს წრიული კალენდარი. ხანგრძივი ათვლისას გამოიყენება კოეფიციენტები, რომელიც მაიას რიცხვითი სისტემით არის ასახული, იწყება ნულიდან და ადის 19-მდე, ის ნულის გარდა გამოისახება წერტილებით და ხაზებით.

ცოლკინის სიბრტყეზე გამოისახულება შეიძლება ერთი შეხედვით გაუგებარი იყოს ბევრისთვის, როგორც მისი ენერგეტიკა და თვისობრიობა.

ის რომ ჩვენ მუდამ, ამ პოსტის კითხვისასაც კი გავდივართ დროის იმ მონაკვეთს რომელიც გარკვეული ინფორმაციის, ენეგრეტიკის მატარებელია და ცოლკინი ანუ ეს სქემა ზუსტად გამოსახავს ამ სიხშირეებს, რომელიც აკავშირებს ერთმანეთთან სხვადასხვა განზომილებებს. ჰო აი შეიძლება ფიქრობთ რა შუაშია აქ განზომილებები.

შეხედეთ ამ გამოსახულებას ეს იგივე ცოლკინია გვერდიდან. უბრალოდ გვერდიდან შევხედეთ, მივიღეთ პირამიდა და ყველაფერი შეიცვალა. ანუ ის რასაც კითხულობდით არ ვიცი 2000 ზე მეტი სიტყვა წაიკითხეთ და მხოლოდ ახლა აღიქვით ის სხვაგვარად.

როგორც უკვე ვთქვი მაიას ფილოსოფიის მიხედვით საგნებს განვიცდით პროცესში როცა ველით და როცა უკვე დასრულდება ანუ ფაქტის წინაშე აღმოვჩნდებით, პროცესში ჩვენ მათ ვერ ვამჩნევთ. ჩათვალეთ რომ ეს პირამიდა ამ პოსტის დასასრული იყო, რომელიც აღმოაჩინეთ. ხოლო მოლოდინს რაც შეეხება, არ ვიცი 2012 წლის 21 დეკემბერი სამყაროს დასასრულიც იქნება თუ არა, მაგრამ ფაქტია, რომ დიდხანს ლოდინი არ მოგვიწევს.

ასტროლოგიური ნიშანი – რეალური არსება – ზებუნებრივი არსება

მოკლედ ერთ-ერთი ძალიან საინტერესო წიგნის კითხივსას, საიდანაც ეჭვი მაქვს კიდევ დავწერ რაღაცეებს. გადავაწყდი ძალიან საინტერესო ცხრილს. ეს არის ასტროლოგიური ნიშნების შესატყვისი რეალური არსებები და ზებუნებრივი არსებები. უბრალოდ ჩამოვწერ და გავერთოთ 🙂

ამ თანმიმდევრობით დავწერ

ასტროლოგიური ნიშანი – რეალური არსება – ზებუნებრივი არსება

ვერძი – ცხვარი – ერინიები
კურო – ხარი – მინოტავრი
ტყუპები – ძაღლი – ბანში
კირჩხიბი – კირჩხიბი, კუ, გველი – ვამპირი
ლომი – ლომი, კატა, ვეფხვი – დრაკონი
ქალწული – ნებისმიერი სუფთა ჯიშის ცხოველი – ქალთევზა
სასწორი – სპილო – ფერია
მორიელი – მორიელი, ობობა – ლამია
მშვილდოსანი – ცხენი – კენტავრი
თხის რქა – თხა – სატირი
მერწყული – ადამიანი – სირენა
თევზები – თევზები, ხოჭო – მაქცია

საინტერესო და უჩვეულო განმარტებები რომ არის და მსგავსს რომ ვერსად სხვაგან ვერ ნახავთ ამიტომაც შემოგთავაზეთ გასართობად 🙂

რატომ მქვია HAG

მას შემდეგ რაც უკვე 10 წელია ვატარებ სახელს HAG უამრავ ადამიანს უკითხას რას ნიშნავს ეს სიტყვა, არცერთს არ უკითხავს მიზეზი რატომ ჰაგ, რატომ ალქაჯი?

სინამდვილეში არა იმიტომ რომ ალქაჯი 🙂 მიზეზი სხვაა, მაგრამ ამის ახსნას იმდენი დრო, ენერგია და სიტყვა დასჭირდებოდა, რომ ყოველთვის მეზარებოდა ეს პროცესი, თანაც არასდროს ვყოფილვარ დარწმუნებული, რომ ნამდვილი მიზეზი ანუ ის რასაც ქვემოთ დავწერ სინამდვილეში ვინმეს დააინტერესებდა, მაგრამ დღეს დავწერ 🙂

ძველ ინგლისში ალქაჯებს მოიხსენიებდნენ როგორც HAG, მაგრამ სინამდვილეში ამ სიტყვას ბევრად უფრო ძველი ფუძე აქვს და ის სათავეს რუნებიდან იღებს. HAG მომდინარეობს რუნის სახელიდან HAGALAZ. ჰაგალაზთან მჭიდროდაა დაკავშირებული ძველგერმანული სიტყვა HACHEL – ალქაჯი, ის შეესაბამება ანგლოსაქსურ სახელს HAEGTESSA – ალქაჯი, საიდანაც სწორედ წარმოსდგება სახელი HAG. შესაძლოა ბევრი რამ რასაც ახლა წაიკითხავთ ყველასთვის გასაგები არ იყოს, მაგრამ შევეცდები მაქსიმალურად გასაგებად დავწერო.

ჰაგალაზი არის მეორე ეტის პირველი რუნა. ის მდედრობითი ენეტგეტიკის მატარებელია და არის გარდამავალი “გზა” ალგხეიმისა და მუსპელხეიმის სამყაროებს შორის. (მომავალში კიდევ ბევრს დავწერ, რუნებზე, სამყაროებზე და ბევრ საინტერესო რამეებზე, ახლა კი არ დაიძაბოთ და უბრალოდ სახელებად აღიქვით წინათქმული, ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ეს ნაკლებად მნიშნელოვანია)

რუნა ჰაგალაზი როგორც ვთქვი მდედრობითი ენერგეტიკის მატარებელია, ის აერთიანებს ორ სტიქიას წყალს და ჰაერს. შესაბამისად ის ყინულია, ასევე გამოისახება როგორც ფიფქი. არ ვიცი რამდენად კარგად ერკვევით ასტროლოგიაში, მაგრამ ყველა თქვენგანმა იცის ზოდიაქოს რომელ ნიშანს მიეკუთვნება, აი ეგ რაც თქვენ იცით პირად რუკაში მხოლოდ მზით გამოისახება, მაგრამ ასევე ყველა თქვენგანს იმავე რუკაში აქვს სხვა პლანეტებიც რომელიც სხვადასხვა ნიშნებშია გაფანტული და საბოლოოდ თქვენ და თქვენი არსებობის ყველა სხვა ალტერნატიულ “თქვენებს” გქმნით. მზე ანუ ის ნიშანი რაც თქვენ იცის გამოგხატავთ არა თქვენ სრულყოფილად, არამედ მხოლოდ თქვენს გარსს, თქვენს ცნობიერს. მთვარე – გამოხატავს ქვეცნობიერს. შესაბამისად როდესაც კითხულობთ ნიშნის აღწერას რომელშიც მზე გყავთ ეს ნიშნავს, რომ თქვენ ასე აცნობიერებთ თქვენს არსს. ხოლო როცა გაეცნობით იმ ნიშანს რომელშიც მთვარე გყავთ მაშინ გაეცნობით თქვენი ქვეცნობიერის ნაწილს. რა შუაში ეს? განვაგრძობ…

რუნა ჰაგალაზი – დედა რუნა. ის თავისი ფორმით ყველა დანარჩენ რუნას აერთიანებს. ამიტომაც მას ეძახიან დედარუნას. ჰაგალაზი როგორც ვთქვი გაყინული წყლისგან შედგება და ის სეტყვის სტიქიის მმართველია. სეტყვა გამანადგურებელია დიახ. მხოლოდ ისევე როგორც სეტყვა განადგურების შემდეგ დნება და იქცევა სიცოცხლის მომტან წყლად. ასევეა ჰაგალაზი ის ანადგურებს, რომ განავითაროს. ამიტომ ლოგიკურია რომ ჰაგალაზი არ არის სამყარო ის არის გარდამავალი გზა/პერიოდი სამყაროებს შორის, სიკვდილი არა როგორც შედეგი არამედ როგორც პორცესი/გარდასახვა/რეინკარნაცია. და მივედით ყველაზე საინტერესო ჰაგალაზის ოკულტურ და ფსიქოლოგიურ მნიშვნელობამდე. ის რაც ჩვენს თავებშია იმის მიუხედავად იცით თუ არა ამის არსებობის შესახებ. ვსაუბროდი სიკვდილზე. ცოცხლებისთვის კი მკვდრები ასოცირდებიან წარსულთან. აქ გავიხსენებ სკანდინავიურ მითოლოგიას სამყაროს შექმნის შესახებ, როდესაც ეთუნხეიმიდან მოვიდა სამი გოლიათი (მდედრობითი სქესის), იგივე ნორნები – ბედისწერის ქალღმერთები, ისინი სამივე ერთად განასახიერებენ დროს რომელშიც სამყარო არსებობს. ვერდანდი განასახიერებდა აწმყოს, სკულდი – მომავალს, ხოლო ურდი განასახიერებდა წარსულს შეგვიძლია ის ჰაგალაზის რუნის ეზოთერულ მმართველადაც მივიჩნიოთ. გამოდის რომ ჰაგალაზი მართავს წარსულს? არა! პირიქით წარსულის “მქსოველი” ბედისწერის ნორნა განაგებს ჰაგალაზს. მაშინ რას განაგებს ჰაგალაზი?

განასახიერებს თუ არა ჰაგალაზი სიკვდილს ან წარსულს? ეს ძალიან პრიმიტული გაგებაა. წარსული არის ჩვენთვის წარსული, რომელიც ოდესღაც იყო აწმყოც და მომავალიც, ისევე როგორც სიკვდილი არის შედეგი ცოცხლებისთვის, პროცესი მომაკვდავისთვის და განცდილი გარდაცვლილთათვის, მხოლოდ ეს ბოლო გაუცნობიერებელი და ამაში ბევრი არ დამეთანხმება სავარაუდოდ ვინც წაიკითხავს. დამშვიდდით და ღრმად ისუნთქეთ, რადგან ეს მხოლოდ დასაწყისია 🙂 მივედით წრემდე. ნუ ჩემი გამოცდილებით, რადგან მე მქონია მცდელობა ამ ყველაფრის ვერბალურად გადმოცემის, ამ მომენტში ყველა თუ არა ბევრი მაინც წამოიძახებს ხოლმე “ანუ წრეზე დავდივართ?” არა, წრეზე არ დავდივართ!

განვაგრძობ, ჰაგალაზი არის განადგურების რუნა, ამ სიტყვას ვინახავდი არ მინდოდა თავშივე მეთქვა, თუმცა დარწმუნებული ვარ, რომ ბევრს, ვინც კითხულობთ ეს სიტყვა ჯერ კიდევ არასწორად გესმით, ანუ ისე როგორც მე მას არ ვგულისხმობ. განადგურება როგორც ელემენტი პროგრესის, იმისათვის რომ ზემოთწამოძახებული წრიდან გამოვიდეთ და არ ვიაროთ მართლაც წრეზე. ის ბუნებრივი ცვლილებების მამოძრავებელი ძალაა, აუცილებელი იმისათვის, რომ დაკარგული ბალანსი აღადგინოს სამყაროში და შექმნას განვითარების და წინსვლისთვის სასურველი გარემო. ჰაგალაზი არის რუნა რომელიც ერთი შეხედვით გამანადგურებელი, უმართავი ენერგიის ამოფრქვევას გავს, მაგრამ სინამდვილეში ის ტრანსფორმაციის და განახლების უდიდეს პოტენციალს ფლობს და განწმენდის სიმბოლოა, რომელიც კონკრეტულ სიტუაციებში აუცილებელი საფუძველია განვითარებისთვის.

ჰაგალაზი როგორც განადაგურების რუნა. ის არ არის აბსოლუტური განადგურების აღმნიშვნელი. ის გამორჩევით განადგურების აღმნიშვნელია, სხვანაირად რომ ავხსნა ანადგურებს იმას რამაც თავისი დრო მოჭამა, რასაც აღარ აქვს უფლება არსებობისთვის, რაც თავისი არსებობით ხელს უშლის წინსვლას. რუნა აქტიურად გამოიყენებოდა მაგიაში, ამიტომ მეომრები მას ხშირად გამოიყენებდნენ მოსალოდნელი ბრძოლის წინ, როგორც ნათქვამია ცოდვების და შეცდომებისგან გასათავისუფლებლად რომ ბრძოლისას ისინი სრულყოფილნი ყოფილიყვნენ და მათი გონება ვნებებსა და ცდუნებებს არ გაეფანტათ.

ჰაგალაზი როგორც ვთქვი ანადგურებს იმას რამაც დრო მოჭამა, არა ზემოდან, არამედ აცლის ფეხებიდან მიწას, რაზეც დგას, რასაც ეყრდნობა, აცლის საფუძელს იმას რასაც ანადგურებს. ძირფესვიანად აცალმტვერებს. არის მკვეთრი და ძლიერი. მე ზემოთ მეწერა სიკვდილზე და წარსულზე. ფსიქოლოგიური თვალსაზრისით ჰაგალაზი ანადგურებს კომპლექსებს, რომელიც ხელს გვიშლის წინსვლაში და ჩვენს დესტრუქციულ წარსულს განასახიერებს.

ჰაგალაზი არსებობის უპირველეს კანონს ეფუძვნება, ყველაფერი რაც ოდესღაც დაიბადა უნდა მოკვდეს, ყველაფერი რაც დაიწყო უნდა დასრულდეს. მითოლოგიურად ჰაგალაზი მთლიანად შეესაბამება ხელხეიმს და მის მმართველს ხელს. ხელი ბნელი დედოფლის და ლოკის შვილია. ის აბსოლუტურად არ არის პირველქმნილი არსება, ის როგორც ჰაგალაზი მხოლოდ მაშინ ჩნდება როცა მისი არსებობის აუცილებლობა იქმნება. ჰაგალაზი, ის ჩნდება მაშინ როცა აუცილებელია გარდაქმნა, ის არ არსებობს თავისთავად და უწყვეტად, მას ქმნის აუცილებლობა განადგურების. ისევე როგორც სიკვდილი არსებობს კონკრეტული ადამიანისთვის, მაშინ როდესაც ის კვდება. ისევე როგორც ვუშვებთ რომ სამყაროში არსებობს უამრავი რამ რის შესახებაც ჩვენ შესაძლოა არც კი ვიცოდეთ, მაგრამ ისინი არსებობენ. ასევე შესაძლოა რიგ შემთხვევებში ჩვენ ვიცოდეთ რაიმეს არსებობის შესახებ, მაგრამ ის არ არსებობდეს – სიკვდილი, მხოლოდ ჩემი, შენი და ვიღაცის. ის მოვლენაა, რომელიც ძალიან კონკრეტული და ინტიმურია, იმის მიუხედავად იცი თუ არა მისი არსებობის შესახებ, ის არ არსებობს იქამდე სანამ არ დგება მომენტი სიკვდილის. ეს ერთობლივია პროცესია, ორმხრივი, რომელსაც იწვევს ადამიანი, არ აქვს მნიშვნელობა ეს სუიციდი იქნება თუ უბრალოდ დაბერება, გაცნობიერებული თუ გაუცნობიერებელი. მიზეზი გამომწვევი არის ადამიანი, პროცესი კი არის ერთობლივი და უნიკალური. ამ კონტექსტში ჰაგალაზი არის არა განადგურება, არამედ შექმნა პირობის, რომ ადამიანს ქონდეს საშუალება რეინკარნაციის – თავიდან დაბადების. სწორედ ამიტომ ჰაგალაზი ასევე განასახიერებს პირველყოფილ ქაოსს, მაგრამ რამდენადაც პარადოქსულად არ უნდა მოგეჩვენოთ ქაოსის ყველა მამოძრავებელი ძალა ხელთან ერთ დონეზე თანაბრდება, ვგულისხმობ იმას რომ ეს ძალები, ქაოსის ძალები ემსახურებიან კოსმიურ ძალებს, ხოლო სიკვდილი მხოლოდ ეხმარება იმაში რომ აღდგეს ბალანსი, ბალანსი რომელსაც არღვევს სიცოცხლე. ჰაგალაზი განასახიერებს სიკვდილისა და სიცოცხლის ყველაზე ღრმა კავშირს სტიქიებთან, რომლებიც სრულიად არ არიან დაუმორჩილებლები.

სკანდინავიურ მითოლოგიაში ხეიმდალი – საწყისის ასი ასევე შეესატყვისება რუნა ჰაგალაზს, ხეიმდალი, თეთრი ასი, რომელიც სამყაროების გზაჯვარედინზე დგას და იცავს სამყაროს შექმნის საწყისს, ერთმანეთთან აკავშირებს ურთიერთსაპირისპირო სამყაროებს და იცავს მათ შორის ბალანსს. ხეიმდალი არის არა მარტო სიცოცხლის მამა, წერტილი საიდანაც ყველაფერი იწყება, ის ასევე განასახიერებს სიკვდილსაც, წერტილს სადაც მთავრდება. სწორედ ამიტომ ჰაგალაზის რუნა როგორც დასაწყისში ვთქვი დედა რუნადაც მოიხსენიება, ის ყველა სხვა რუნას აერთიანებს თავის თავში და გზაჯვარედინს განასახიერებს. სამყაროების გზაჯვარედინს.

ასტროლოგიაში ჰაგალაზი შეესატყვისება მერწყულის ნიშანს, მერწყული ჰაერის სტიქიით არის მართული. მას ხშირად ადარებენ სუნთქვის გაჩერებას, როდესაც რაიმე ისეთი დამანგრეველი ისე სწრაფად ცვლის ყველაფერს, რომ სუნთქვა გეკვრით და როდესაც ჩაისუნთქავთ უკვე ყველაფერი სხვაგვარადაა. აი ასეთი სწრაფი, ძლიერი და დამანგრეველია ჰაგალაზი, მაგრამ აუცილებელი. როდესაც რუნებში მე ამომდის ხოლმე ჰაგალაზი ვხვდები რომ ამ კონკრეტულ სიტუაციაში არაფრის გაკეთებას არ აქვს აზრი, სანამ ყველაფერი თავისთავად და ერთბაშად არ შეიცვლება და როდესაც ეს ხდება, შემდეგ მშვიდად განვაგრძობ მოქმედებას.

ასტროლოგიაში ჰაგალაზის მოქმედებას კარმულ ვალსაც უკავშირებენ. კარმული ვალი, მარტივად რომ ავხსნა იმის შედეგია როგორც ჩვენ ვიცხოვრეთ უკვე. შეცდომები რომელიც უნდა გამოვასწოროთ. ადამიანები რომლებიც არ ცნობენ კარმულ კანონებს, ხშირად კარმულ ვალს ჰაგალაზის მოქმედების სფეროში იხდიან – ანუ მტკივნეულად. ვგულისხმობ როდესაც ადამიანის მიერ დაშვებული შეცდომები იმდენად მნიშნელოვანი და მძიმეა და ის იმდენად ვერ ხვდება ამას და არ აკეთებს არაფერს, მისი გარდასახვა ხდება მტკივნეული და შესაძლოა დამანგრეველი მისთვისვე.

ჰაგალაზის მოქმედება უფრო მარტივად რომ ავხსნა კარმული თვალსაზრისით გავს მეხს, რომელიც დაარტყამს ტყვეს და მას ბორკილებს ახსნის, თუმცა უკვე ტყვეზეა დამოკიდებული რამდენად შეეჩვია ის ბორკილებს და მოუნდება თუ არა მათ გარეშე სიცოცხლე. ამის მიუხედავად ეს მისთვის ახლის დასაწყისია.

როგორც ვთქვი ჰაგალაზის რუნა უკავშირდება მერწყულის ნიშანს. მერწყული განასახიერებს მომავალს, რომელიც იჭრება აწმყოში. მომავლის აწმყოში შემოჭრას უკავშირდება ძველი ჩარჩოების, შეხედულებებისა და დამოკიდებულებების განადგურება.

ჰაგალაზი ძალიან მძიმედ სატარებელი რუნაა, ის ადამიანს ემუქრება ფსიქიკური აშლილობითაც თუ მას არასწორად მოიხმარს. როდესაც ადამიანი იციკლება, იკეტება, როდესაც მისთვის რაიმე, ღირებულება იქნება ეს, შეხედულება თუ სხვა რამ ხდება უცვლელი. როდესაც ის თავიდანვე გამორიცხავს რაიმეს ცვლილებას, საკუთარი აზრებისასაც კი. როდესაც ამბობ რომეს ასეა და სხვანაირად ვერ იქნება და გამორიცხავ იმას რომ ოდესმე შეიცვლი აზრს და იციკლები ამაზე. სწორედ მაშინ ამუშავდება ჰაგალაზი. ის განასახიერებს ნაჭუჭის გამომტვრევას და არა მასში ჩაკეტვას, თუმცა ბევრი ადამიანი ზუსტად მისი მოქმედების შემდეგ იკეტება ნაჭუჭში და ეს მტკივნეული ხდება ისევ მათთვის, ასეთ შემთხვევაში ჰაგალაზს მიყავს ის ეგოს განადგურებამდე.

ჰაგალაზი მითოლოგიურად ასევე ასოცირდება დიონისესთან, დიონისე კი ასტროლოგიაში ასოცირდება ლომთან, ლომი კი მერწყულის ოპოზიციაა. ანუ მისი საპირისპირო. ხშირად არასწორად იგებენ, უფრო სწორად ერთმნიშვნელოვნად იგებენ სიტყვას “ოპოზიცია”. სინამდვილეში ერთმანეთის ოპოზიციურ ნიშნებს კი აქვთ შანსი ერთამენთს აბსოლუტურად არ დაეთანხმონ, მაგრამ სამაგიეროდ აქვთ ასევე შანსი ერთამენთი ისე შეავსონ როგორც არავინ სხვამ. რადგან ისინი ერთმანეთის აბსოლუტურ ორ საპირისპოროს, ორ აბსოლუტურად განსხვავებულს წარმოადგენენ, მაგრამ ერთი ფლობს იმას, რაც არ აქვს მეორეს. ეს ერთი მთლიანის ორი ნახევარია. მერწყულისთვის ასეთია ლომი 🙂 და პირიქით.

დავუბრუნდეთ დიონისეს. მერწყული ეს მომვლიდან აწმყოში შემოჭრილი რევოლუციონერია. ლომი ეს რევოლუციის შედეგად ტახტზე ასული მონარქია, რომელსაც აქვს შანსი შექმნას ახალი კანონები და დაამყაროს მშვიდობა.

ყურადღებით თუ გაეცნობით მისტიკების, ხელოვანების და სხვა ცნობილი ადამიანების ბიოგრაფიებს, მათი შექმნა შედეგია რაღაც ფაქტის, გადატრიალების, განადგურების რაც მოხდა მათ ცხოვრებაში, ანუ ჰაგალაზის გამოვლინების. იმის თქმა მინდა რომ კოსმოსი ადამიანს ავითარებს ჰაგალაზის მეშვეობით. ე.წ. გამოღვიძების/გამოფხიზლების იდეა იმაში მდგომარეობს, რომ ადამიანი უნდა გათავისუფლდეს ჩვეულისგან და დაიწყოს ფიქრი სხვაგვარად, რადგან ზუსტად ჩვევები არ აძლევს მას განვითარების საშუალებას.

და ბოლოს დავამთავრებ ფრაზით რომელიც დაახლოებით იმდენივე წლის წინ ვთქვი, რამდენი წელიც ვატარებ რუნას ჩემს სახელად.

ადამიანი არ ირჩევს გზას, ადამიანი თვითონ არის გზა.

მათ ვინც ეს დამღლელი და გაუგებარი პოსტი ბოლომდე წაიკითხა, წარმატებულ წელს ვუსურვებ და ბევრ დადებით, უმტკივნეულო ცვლილებას. ჩემს თავს კი ვეტყვი, კეთილი იყოს შენი დაბრუნება ჰაგ 🙂

მთვარის 11-ე დღე

სიმბოლო: ლაბირინთი, გვირგვინი, ცეცხლოვანი მახვილი
მინერალი: სერდოლიკი და სელენიტი (მთვარის ქვის ნაირსახეობა)
ორგანო: ხერხემალი

ეს დღე იმდენად ძლიერი ენეგეტიკის მატარებელია რომ თუ ადამიანი ნათლა ვერ ხედავს მიზანს ამ დღეს ეს მთელს მის ცხოვრებაზე აისახება. ამ დღეს ადამიანი ისე იქცევა როგორც არ სჩვევია. მოულოდნელ და წინდაუხედავ ნაბიჯებს დგამს, ერთი უკიდურესობიდან მეორეში ვარდება. შესაძლოა უცაბედად გაუნათდეს გონება და საკუთარი არსის მნიშვნელობა შეიცნოს ამ ცხოვრებაში და ასევე უცაბედად იგრძნოს ფიზიკური ენერგიის მოზღვავება. ეს დღე კარგია მკითხაობისთვის.

ამ დღეზე ვერ ვიტყოდი რომ დადებითია, ახალი საქმის წამოწყება არ ღირს, არც ძველი პრობლემების მოგვარება, თუმცა დასრულება ყველანაირი საქმის წარმატებით ჩაივლის.

ასევე ამ დღეს არ არის რეკომენდირებული დაწყებული საქმეეის მიტოვება, აუცილებელია მათი დასრულება. ასევე ამ დღეს იზრდება ტრავმების მიღების რისკი. ამ დღეს ადამიანი პურის საჭრელ დანასთანაც კი ფრთხილად უნდა იყოს.

ამ დღეს ქალებისთვის შეძენილი ავადმყოფობები განსაკუთრებით რთულად მიმდინარეობს, ასევე სამედიცინო თვალსაზრისით არის მოულოდნელობებით აღსავსე დღე, შესაძლოა მკურნალობა უშედეგო იყოს და მოულოდნელად სასწაულებრივად გამოჯნამრთელდეს ადამიანი, განსაკუთრებით თუ დაავადება ეხება ხერხემალს.

ამ დღეს დასიზმრებულ სიზმრებს შეგიძლიათ ყურადღება არ მიაქციოთ, რადგან მათ არანაირი აზრი და მნიშვნელობა არ გააჩნიათ.

ამ დღეს დაბადებული ადამიანები, ისეთივე მოულოდნელობებით არსავსენი არიან როგორიც ეს დღეა, მათ ბევრი სხვადასხვა ტალანტი აქვთ უმეტესობა თანდაყოლილი, თუმცა ასევე აქვთ უნარი მიიზიდონ კატასტროფები და ხიფათები.

მე – მონსტრი

უკვე ერთ წელზე მეტია აღარ გვისაუბრია ჩემო უფერულო მეგობარო. მას შემდეგ რაც ალქაჯებს თავი დავაღწიე და ჩემზე დროებით ნადირობაც შეწყდა ბევრი დრო გავიდა და იარებიც ალბათ მომიშუშდა. გულიც ბევრს გადავუშალე, მაგრამ შენ ჩემი წყლულების საუკეთესო გამზიარებელი ხარ, სხვები კი მოშუშებას ცდილობენ. შენთან საუბარი მომენატრა უბრალოდ, მეგობარო. ბევრჯერ გადამიშლიხარ და წამიკითხიხარ. არ დამიწერიხარ, მაგრამ ვფიქრობდი, რომ დამეწერე. არ დამვიწყებიხარ, უბრალოდ შორს ვიყავი, ძალიან შორს. საკუთარ ცხოვრებაში ვმოგზაურობდი მეგობარო. ყველას ზურგი ვაქციე, წითელი გზა ავირჩიე, მგლების საძმოს შევებრძოლე და უამრავი სასიკვდილო იარაც მივიღე, მაგრამ გადავრჩი. ყველა ადამიანი მოვატყუე ვინც ჩემთვის ძვირფასი იყო, არ მინდოდა, უბრალოდ ისინი დავიცავი. შეურაწყოფა, ტყუილი და იმაზე მეტი სისასტიკე ვიდრე ადამიანის ყურს გაუგია და თვალს უნახავს საკუთარ თავზე გამოვცადე და სვირინგებად დავიხატე. საკუთარ შიშველ სხეულს რომ დავხედე წერტილიც აღარ იყო დარჩენილი ამდენი ტკივილისგან და საკუთარ სულში რომ ჩავიხედე ამოსუნთქვა გამიჭირდა. მოგზაურობის ბოლოს ყველა შეგროვილი და წლების დაგროვილი გრძნობები დავხარჯე, ენერგია დავცალე, სუნთქვა შევიკარი და უბრალოდ გავჩერდი. მას შემდეგ მთელი ერთი წელი უძრაობაში ვცხოვრობდი. მთელი სამყარო მოძრაობდა ჩემს გარშემო. მე კი ვიდექი სუნთქვაშეკრული და ფიქრშესუნთქული. ბოლოს ხალხმაც თავი მომაბეზრა და დღე ღამედ შევცვალე. პატარა ქალაქის ღამურად ვიქეცი. ყველა საათი გადავმალე და ამ არაფრით ვტკბებოდი. მე შევიცვალე, გავიზარდე და უფრო მეტად სასტიკი გავხდი ვიდრე აქამდე ვიდრე არსებობდა. ამიტომაც მოვედი, გადაგშალე, ბევრჯერ დაგწერე და წაგშალე. გაგაღვიძე გვიან ღამით და ცრემლებითაც დაგასველე, მერე მთელი ჩემი ტკივილი სვირინგებათ გადმოგილოცე ჩემო უფერულო მეგობარო. სასტიკად მოგექეცი და არ ვიცი მომავალში კიდევ თუ შევხვდებით. იქნებ არც გადაგშალო და არც დაგწერო კიდევ არასდროს, საერთოდაც დაგკუჭო, დაგხიო და დაგწვა. შენ ხომ მაინც ვერავის შესჩივლებ და ვერ უამბობ, რადგან არ შეგიძლია საუბარი. შენ ხომ უბრალოდ უფერული ფურცელი ხარ, რომელიც ჩემთვის ყველა ქაღალდზე ძვირფასი და ყველა მეგობარზე ახლობელია, იმიტომ რომ შენ იზიარებ და სხვები მოშუშებას ცდილობენ და კიდევ იმიტომ, რომ შენ შემიძლია დაგკეცო, გულის ჯიბეში ლამაზად ჩაგიდო და მტკიცე ნაბიჯებით განვაგრძო მოგზაურობა საკუთარ ცხოვრებაში.

P.S. ხომ არ გაგაღვიძე ჩემო უფერულო მეგობარო?

დროის მანქანა

საყვრელო და მოხუცო ჩემო მე, ამ წერილს გწერ იმ დროიდან, რომელიც ცუდად გახსოვს მაგრამ მუდამ გემახსოვრება. მინდა იცოდე, რომ მე შენზე მუდამ ვზრუნავ, მე მუდამ შენს გვერდით ვარ და გიფრთხილდები, მინდა გახსოვდეს, რომ მე არ ვბერდები და არც ნაოჭები მიჩნდება. ყოველ დილით როცა სარკეში ჩაიხედავ, გახსოვდეს რომ ის იტყუება, ის და მთელი სამყარო, მხოლოდ მე და შენ ვიცით რომ ჩვენ არ ვბერდებით. მინდა გახსოვდეს, რომ ჩემით უნდა იამაყო, მინდა გახსოვდეს, რომ მიყვარხარ, მინდა გახსოვდეს, რომ არაფერი ინანო თუ მისი შეცვლა შეგიძლია, სანანებელი ისიც ბევრია ამ ცხოვრებაში რასაც ვერ შეცვლი. მინდა გახსოვდეს, რომ ოპტიმისტი ხარ, მინდა იცოდე, რომ შენ რკინისგან ჩამოგასხეს, რომ შენ ვერაფერი გაგტეხს, ვერაფერი მოგდრეკს და მხოლოდ სიყვარული გაგათბობს. მინდა იცოდე, რომ შენ ხარ ძლიერი და კეთილი, მინდა გახსოვდეს, რომ დიდი გული გაქვს და შენი სიყვარული ყველას ეყოფა. მინდა იცოდე, რომ შენ გაქვს იშვიათი ბედნიერება იცხოვრო შენი დიდი სიყვარულის გვერდით, მინდა გახსოვდეს, რომ ხარ მიმტევებელი, მინდა იცოდე, რომ შეცდომას ყველა უშვებს, რაც არ უნდა გადაგხდეს ცხოვრებაში, მინდა დარჩე ადამიანად და ცხოვრების უკანასკნელ წამს მიხვდე, რომ იცხოვრე და უბრალოდ არ გარბოდი ცხოვრების გზაზე, მინდა მიხვდე რომ გააკეთე ყველაფერი რისი გაკეთებაც გინდოდა, მინდა მიხვდე რომ დაასრულე ყველა საქმე და ვალში არავისთან ხარ, მინდა იყო მშვიდი და სიყვარულით სავსე. მინდა დიდხანს იცხოვრო და ყოველ დღე წაიკითხო ეს წერილი, ისე როგორც პირველად.

ჩემო ბებრუხანა მე, ეს წერილი ჩვენი საიდუმლოა, ეს წერილი სამყაროს საოცრებაა, ეს წერილი არის ის რაზეც ყველა გამომგონებელი იოცნებებდა, ეს წერილი დროის მანქანაა.

კეთილი იყოს შენი მობრძანება წარსულში…

გახსოვდეს, რომ ადამიანები გზას არ ირჩევენ… ადამიანი თვითონ არის გზა…

2011 სტატისტიკა

The WordPress.com stats helper monkeys prepared a 2011 annual report for this blog.

Here’s an excerpt:

A New York City subway train holds 1,200 people. This blog was viewed about 3,800 times in 2011. If it were a NYC subway train, it would take about 3 trips to carry that many people.

Click here to see the complete report.