სიმბოლო გველი

რადგან 2013 გველის, უფრო სწორად კი შავი, წლის გველის წელია, მოდით გაგიზიარებთ ჩემს ცოდნას გველის სიმბოლოს შესახებ. ნუ მცირე შევასალის სახით ვიტყვი იმას, რომ გველები ჩვეულებრივ არ იკბინებიან, ზუსტად იგივე შანსია თავს დაგესხათ გველი და ცოტა უფრო ნაკლებიც, რაც მაგალითად ძაღლის შემთხვევაში. მე მაგალითად ძაღლების მეშინია და გველების არა. იმიტომ რომ ძაღლებს შემოუღრენიათ და დაკბენის მცდელობაც ქონიათ, გველებს კი არა. მიუხედავად ჩემი განუზომელი ცნობისმოყვარეობისა მათი აგებულების მიმართ, განსაკუთრებით ბავშვობაში )))

გველი ერთ-ერთი უძველესი სიმბოლოა და ის თითქმის ყველა ძველ კულტურაში გვხვდება. ამ სიმბოლოს ხიბლი იმაშია, რომ მას ორმაგი მნიშვნელობა აქვს და ხშირად ურთიერთგამომრიცხავიც. ბევრ არქაულ კულტურაში გველი მიწისქვეშეთის სამფლობელოს, ასე ვთქვათ მკვდრების სამეფოს სიმბოლო იყო. შესაძლოა იმიტომ რომ ის მიწაში ბინადრობს ან იმიტომ რომ ძველად და ახლაც სხვადასხვა რელიგიები სხვადასხვაგვარად აღწერენ სიკვდილს, მაგრამ ის ყველა შემთხვევაში გარდასახვასა და ტრანსფორმაციას განასახიერებს. გველს უნიკალური უნარი აქვს კანი გამოიცვალოს. რაც შეეხება მის ორმაგ მნიშვნელობას, მაგალითად ბიბლიაში გველი განასახიერებს ეშმაკს, რომელმაც აცდუნა ევა და ამავე დროს ის მოსეს ეხმარება უდაბნოში.

გველის სიმბოლოს სხვადასხვა საინტერესო მნიშვნელობები შეიძლება შეგხვდეთ, სადაც აღნიშნულია რომ ადამიანმა ისევე როგორც გველმა უნდა დატოვოს თავისი სხეული და განახლებულმა შეაბიჯოს ახალ სამყაროში. გველი ტოვებს ქვაზე შხამს წყალში შესვლისას, რათა მისი სისპეტაკე არ აამღვრიოს და ამიტომ ის შიშველ ადამიანებს არ კბენსო. არ ვიცი ბევრი ფიქრობდა ალბათ რომ შიშველი პირდაპირი მნიშვნელობით იყო ნახსენები, თუმცა არ მგონია თქვენმა გენიტალიებმა გიხსნათ გველისგან ))) ბავშვობაში, როცა დავსდევდი და ვიჭერდი გველებს, ხელში ვათამაშებდი და ვიკვლევდი მათ ყველა უჯრედს, როგორც ეს შეიძლება ბავშვა გააკეთოს ჩემთვის არასდროს უკბენიათ. მოგვიანებითაც მომიწია რამდენიმე ასეული მეტრის გავლა წელამდე ბალახში სადაც ფიზიკურად ვგრძნობდი როგორ დასრიალებდნენ გველები ჩემს ფეხებზე და არცერთ მათგანს არ უკბენია. უცნაურია მაგრამ გველების არასდროს მეშინოდა, მათ დიდ პატივს ვცემ, დიახ. იმიტომ რომ ძალიან საინტერესო არსებაა და მესიმპატიურება. ყოველთვის ვიყავი გულწრფელი, როცა მათი არ მეშინოდა და ალბათ ვიყავი შიშველიც, ამიტომ შეგიძლიათ ტანსაცმლის გახდით არ დაიწყოთ როცა გველს დაინახავთ, ემოციების გახდით დაიწყეთ. გრძნობენ 🙂

გველის სიმბოლოს სხვადასხვაგვარადაც გამოსახავდნენ, მათ შრის ყველაზე პოპულარული არის გველი, რომელიც საკუთარ კუდს კბენს ე.წ. ურობოროსი, ეს არის სიმბოლო უსასრულობის, უკვდავების, განახლების და ციკლის დაბრუნების. ალქიმიკოსები ამ სიმბოლოთი გამოსახავდნენ იმ პროცესებს რომელიც ციკლურად მიმდინარეობს, მაგალითად აორთქლება, კონდენსაცია – მრავალჯერადი განმეორება. ვერ გამოვრიცხავთ იმ ფაქტს რომ გველს ასევე ნეგატიურ მნიშვნელობასაც ანიჭებენ და ეს პირველ რიგში მის შხამს უკავშირდება, თუმცა ამავე შხამს უკავშირდება განკურნებაც, ამიტომ არის გველი ასეთი წინააღმდეგობრივი სიმბოლო.  ძველ ეგვიპტეში გველი ურეუსი რომელიც ფარაონის გვირგვინს განასახიერებდა მტრებს შხამით იგერიებდა, ის ასევე მზის დისკოს ეკვროდა გარს.

ცენტრალურ ამერიკაში აცტეკებთან კოატლი მნიშვნელოვან სიმბოლოდ გვევლინება. კოატლი – გველი კალენდრის მეხუთე დღის მფარველია. ამ დღეს დაბადებულები უარყოფითად ხასიათდებიან. როგორც უსახლკაროები და ღარიბები. მაშინ როდესაც კეტცალი არის ფრინველი ძალიან ღრმა მნიშვნელობით განსაკუთრებით რელიგიურ საკითებში, დაჯილდოებული სიბრძნით და სხვა სიმდიდრეებით. აცტეკებთან კარგად ჩანს გველის კიდევ ერთ თვისებაზე ხაზგასმა, გველი როგორც ფრინველი კვერცხიდან იჩეკება. შესაბამისად აცტეკებმა ეს პროცესი დაუკავშირეს მის ორმაგ სახეს და უკიდურესი უარყოფითი და დადებითი მხარეები ამ ორი სიბოლოების, როგორიცაა კოატლი და კეტცალი გააერთიანეს ერთში და მას ეწოდება კუკულკანა, ეს სიმბოლო აერთიანეს გველისა და ფრინველის როგორც მიწისა და ცის სიმბოლოებს. ფრინველისა და გველის პოლარულობა ყველაფერთან ერთად მეხიკოს გერბზეცაა გამოსახული აცტეკურად ტე ნოჩტიტლან, მასზე გამოსახულია კაკტუსზე მჯდომიარე არწივი გველით კლანჭებში. ეს სიმბოლო განასახიერებს ორი უკიდურესობის კავშირს.

ეზოთერულ სისტემებში დახვეული გველი – კუნდალინი სასიცოცხლო ენერგიის სიმბოლოც არის.  გველისმაგვარი არსებები ნახევრადღვთაებრივი ნაგები კი ასევე დიდ როლს თამაშობენ ძელ ინდურ მითოლოგიაში. ნაგი განასახიერებს მიწიერი საგანძურის მცველს. ისინი კეთილი სულები არიან, რომლებიც გველის ტანითა და ადამიანების თავით გვევლინებიან. გველი თავისი კანის გამოცვლის უნარით – განახლებას, ხოლო წყლის სტიქიასთან მჭიდრო კავშირით ნაყოფიერებას განასახიერებდა.

ჩინეთში გველი – შე, ზოდიაქოს მეხუთე ნიშანია. ითვლება ცბიერ და საშიშ ნიშნად. ამავე დროს გველები დადებით მნიშვნელობას იძენენ, რადგან მდინარის კალაპოტი ზემოდან წააგავს გველს თავისი ფორმით, ამიტომაც მათ წყალთან უფრო მეტად აკავშირებენ. გარდა ამისა არსებობს ლეგენდა, რომლიც მიხედვითაც მადლიერ გველს რძით დაპურების შემდეგ, საჩუქრად მოაქვს მარგალიტი ოკეანეების სიღრმეებიდან. ამიტომაც აღმოსავლეთში გველი სიბრძნის მატარებელთანაც ასოცირდება.

სამხრეთ აფრიკულ კულტურაში გვხვდება გიგანტური გველები, რასაც ადასტურებს კლდეზე გამოსახული ნახატები. მათ ღვთაებრივი შესაძლებლობებიც ქონდათ, ისინი წვიმას იწვევდნენ და ზოგადად წყალს განასახიერებდნენ. გარდა ამისა მითებში ისინი რქებითაც გვხვდება, რითაც ისინი უფრო მეტად დრაკონს მოგვაგონებენ.

გველის არა მარტო მნიშვნელობებია მსგავსი სხვადასხვა კულტურებში, არამედ მსგავსი ლეგენდებიც კი არსებობს თავისი შინაარსით. მაგალითად იაპონიაში არის ლეგენდა, რომელიც ძალიან გავს ჰერაკლესა და ცხრათავიანი ჰიდრას შებრძოლების ბერძნულ მითს. იაპონური ლეგენდის მიხედვით ქარიშხლის ღმერთი სუსანოო შეებრძოლა რვათავიან გველს იამატანო ოროტისს და დაამარცხა ის, ხოლო მის კუდში აღმოაჩინა მახვილი, რომლის საშუალებითაც დატყვევებული პრინცესა – ინადახიმე გაათავისუფლა. გველის დამარცხების ლეგენდას სხვაგანაც შეხვდებით, როგორიცაა მაგალითად იგივე თეზევსის ანდა წმინდა გიორგის შებრძოლება გველთან, როგორც ქართულ თარგმანშია ნახსენები – გველეშაპთან.

რაც შეეხება გველის წელს მე პირდად ვერ ვიტყვი რომ მხოლოდ აღმოსავლური ჰოროსკოპით ხელმძღვანელობა სწორია. ზოგადად სიმბოლოებს დიდი დატვირთვა აქვს, თავისი ენერგეტიკა. ამიტომ ჯობია საერთო კონტექსტში განვიხილოთ ეს სიმბოლო. მოკლედ რომ ვთქვა, წელს ალბათ კანი უნდა გამოვიცვალოთ და ტრანსფორმაცია განვიცადოთ, იმისთვის რომ წარმატებას მივაღწიოთ. წარმატებას გისურვებთ ამაში 🙂

 

მე და ჩემი კოშმარები

მთელი ჩემი ცნობიერი ცხოვრება კოშმარებს ვხედავ. ნუ სიზმრების 100%-დან 99.99% კოშმარები იყო და დანარჩენი ერთი არ მახსოვდა. სხვათაშორის ბოლო რამდენიმე დღეა თუ უკვე ერთი კვირაა მძინავს ჩვილივით და ვხედავ კარგ სიზმრებს. ისეთ კარგებს და ლამაზებს, საყვარლებს და ფუმფულებს, რომ აღარ ვიცი რა ვქნა, რას ვეცე, როგორ გავაზიარო, ვის მოვუყვე. რა კარგი ყოფილა კარგი სიზმრების ნახვა ღმერთო ჩემო, რომ იღვიძებ და ადამიანის სახე გაქვს, მზეს ამჩნევ ცაზე თურმე ამოდის და ანათებს კიდეც და საერთოდ რა კარგი და მშვენიერია ირგვლივ ყველაფერი. როგორ მოქმედებს ადამიანზე თურმე ცუდი სიზმრები. გულში ვფიქრობ ეს დღეები, თურმე რა ბედნიერები არიან ადამიანები და არ იციან.

ჩემი სიზმრები უკიდურესად კოშმარულია და ეხება ყველა თემას რაც კი ოდესმე მაინტერესებდა ან ვიცოდი. რელიგია, მითოლოგია, რიტუალები და ა.შ. მაგალითად როცა ყველა იხსენებს ბედნიერად სიზმარს, რომელშიც იფრინა და აღფრთოვანებული ყვება იმ განცდებს, რომელსაც ფრენის დროს განიცდიდა. ამ დროს მე, ერთადერთხელ ვიფრინე სიზმარში და ისიც როგორ, მილიონი ფსიქოპათი მე მომსდევდა უკან, მთელი ქალაქი ჩემი ალტერნატიული განსხეულებებით იყო სავსე, ოღონდ ყველა თავისებურად საშინელი იყო და რომ მომიმწყვდიეს რომელიღაც კორპუსის თავზე იქიდან გადმოვხტი და ვინატრე ფრთები, შედეგად ვიფრინე, მაგრამ ეს იყო მტკივნეული, თან მწონდა ღამურას ფრთები. მთელი დღე მტკიოდა ზურგის კუნთები და მას შემდეგ არ მიფრენია.

ერთხელ მოვხვდი ჯოჯოხეთში სადაც კანი გამაძრეს ამოატრიალეს, ისევ ჩამაცვეს და მიმაკერეს. თან ამ ყველაფერს ვგრძნობდი და ისეთი რეალისტური იყო. ვერ ვიხსენებ რომელი გრძნობა უფრო მტკივნეული იყო გატყავების თუ ჩაცმის, მაგრამ ეს იყო ნამდვილი კოშმარი, რომელიც იმდენად კოშმარი იყო, რომ გავიღვიძე ვიგუდებოდი უჰაერობისგან. სხვათაშორის ჯოჯოხეთში კიდე ვიყავი სხვა დროსაც, მაგრამ იქ უკვე სახელგანთქმული კუპრის უდაბნო ფიგურირებდა, რომელზეც დავდიოდი შიშველი ფეხებით და ვერ ვაგნებდი გასასვლელს, თან ვეძებდი ლუციფერის ქამარს, რომელიც საიდანღაც ვიცოდი რომ გამიყვანდა ჯოჯოხეთიდან. ჰოდა ვიპოვნე ქვა, რომელიც მივხვდი რომ ეს იყო ქამარი და რაღაც ღვთაებრივად კი არა, არამედ სამეცნიერო ფანტასტიკებში რომ არის, იმ ტექნოლოგიის მსგავსად გარდაიქმნა ეს ქვა ქამრად. ოღონდ რომ გავიკეთე მე თვითონ გავხდი ლუციფერი და ჯოჯოხეთიდან გამოსვლა აღარ მინდოდა.

კიდე ერთხელ მახსოვს რაღაც შენობაში მოვხვდი რომლის ოთახებიც ფორმას იცვლიდა და თან დროც სხვანაირად მიდიოდა ამ სახლში. მაგალითად ერთ ოთახში რომ შევიდოდი და რომ დაიწყებდა დამრგვალებს უნდა გამესწრო მეორეში, მერე დერეფანი იწყებდა დავიწროვებას და შემდეგი ოთახის კარი მხოლოდ დერეფნის ბოლოს იყო, არადა უნდა მომესწრო შესვლა თორემ გავიჭყლიტებოდი, ჰოდა მერე რომ ვბრუნდებოდი ისევ იმ ოთახში სადაც უკვე ვიყავი იქ ვხედავდი ჩემს თავს, რომელიც მე ვერ მხედავდა და იმ ვითარებას რაც უკვე იყო რამდენიმე წუთის წინ. რამდენჯერაც ვბრუნდებოდი ერთსა და იმვე ოთახში იმდენ დროს ვხედავდი ერთდროულად და იმდენ ჩემს თავს. ანუ ყველა დრო ფენებად იყო ერთმანეთზე დადებული და თითქოს მთელ სახლში ყველაფერი სინამდვილეში ერთდროულად ხდებოდა, უბრალოდ მე სივრცეში გადავაადგილდებოდი და არა დროში.

ერთხელ სიზმარში ვნახე სამყაროს დასასრული. ესეც კოშმარი იყო პრინციპში, მაგრამ ისეთი ლამაზი, რომ სამყაროს დასასრული თუ ასეთი იქნება მინდა რომ რეალურადაც ვნახო. სიზმარში ვნახე რომ მზის სისტემის ყველა პლანეტა ცაზე ჩანდა, იმიტომ რომ დედამიწა იზიდავდა მათ და ვითომ ამას ერქვა პლანეტარული სუიციდი. არც ვიცი საიდან მომივიდა ეს ტერმინი თავში. ჰოდა მოკლედ ყველა პლანეტა დედამიწას უნდა შეჯახებოდა, იმიტომ რომ საერთოდ მთელი სამყარო, ანუ მთელი არსებული კოსმოსური სივრცე იკუმშებოდა და ამ შეკუმშვის ეპიცენტრი იყო დედამიწა. ყველაზე ლამაზი იყო ბოლო რამდენიმე წუთი, როცა პლანეტები შემოიჭრნენ ატმოსფეროში და მათ გარშემო ფეიერვერკივით ალის რგოლები იყო, თვითონ კიდე შავები გახდნენ და მთელი ცა გამწვანდა როგორც ჩრდილოეთის ნათების დროს, ისე ალივლივდა სხვადასხვა გარდამავალ ფერებად და დედამიწაზე უცბად, რამდენიმე წამში მომწვანოდ ნაცრისფერი კვამლი ჩამოწვა, მაგრამ თან ანათებდა ყველაფერი და ისეთი ლამაზი იყო, ისეთი ლამაზი იყო ენითაუწერელიო, რომ იტყვიან.

ერთ სიზმარში ვიყავი სვანეთში, არადა სვანეთში არ ვარ ნამყოფი. ჰოდა ვითომ რაღაც კოშკში ვზივარ და უცბად ხალხი შემოიფანტა ყვირილით სამმა სვანმა გოლიათმა გაიღვიძაო. შემოვიდა ეს სამი სვანი გოლიათი დიდები, თეთრები და როგორც უკვე გაქცეული ხალხი ყვიროდა კაციჭამიები. თუმცა არ შევუჭამივარ, მახსოვს რომ სამივემ რაღაც ძალა მომცა, უფრო სწორად შემპირდა, აი ზუსტად ისე როგორც ზღაპრებშია ხოლმე, ოღონდ რაღაცის სანაცვლოდ. რის სანაცვლოდ არ ვიცი. იმედია სული არ მივყიდე ))))

ერთხელ ერთ სიზმარში სადღაც ცენტრალურ ამერიკაში ვცხოვრობდი, ნუ ეგეთი სახლები იყო და მე შავკანიანი მაღალი, ლამაზი ქალი ვიყავი. პრინციპში მხოლოდ ამის გამო ეს სიზმარი შემიძლია კოშმარების რიცხვში არც გავიყვანო, მაგრამ მე მქონდა რაღაც პატარა მრგვალი მინის კოლბებივით ბოთლები, რომლებშიც ფერადი ფოსფორივით მანათობელი ბლანტი სითხე ესხა. ხოდა ამ ქალაქში დავდიოდი და ყველას ვისაც შევხედავდი და ჩავთვლიდი რომ მისი დრო მოვიდა ვასმევდი ამ სითხეს და ამ კოლბაში ხვდებოდნენ. სიკვდილი ვიყავი ფაქტობრივად. როცა გავავსე ყველა კოლბა მთაზე ავედი სადაც ძველი ქვის სარიტუალო მაგიდასავით იყო, ქვემოდან დიდი ქვის თასივით ქონდა შედგმული. დავწექი, დავლიე ეს ყველა დაგროვილი სითხეები, გავდნი და ამ ქვის ჯამში დავგროვდი. ეგ შეგრძნება მახსოვს თან სითხე რომ ვიყავი. კატასტროფა შეგრძნება იყო, რომელიც ვერ აბალანსებს ჩემს ლამაზ, მაღალ შავ ქალად ყოფნას და ამიტომაც კოშმარია.

ერთხელ ვნახე როგორ ჩადიოდა თბილისი მიწაში, ვითომ მე ვიდექი სადღაც სააკაძის მოედანზე, უცბად დავინახე რომ შენობები ჩადიოდა მიწაში, ინგრეოდა ყველაფერი გარშემო და უკვე გასაქცევიც რომ აღარსად მქონდა ხვრელით მიწაში ჩავედი, თან ვფიქრობდი ამ ხვრელში როგორ ვეტევითქო. ნუ კი კომპაქტური ვარ, მაგრამ მაინც ძალიან ვიწრო ხვრელი იყო. მოვხვდი მიწისქვეშა გამოქვაბულში სადაც ტბა იყო, რომ ჩავიხედე თურმე გველის ტანი მქონდა და დრაკონის თავი. მერე მივხვდი იქ როგორ ჩავედი, მაგრამ მიუხედავად იმისა რომ დრაკონის სახე არ მეუცხოვა, პირიქით ძალიან ბუნებრივად აღვიქვი, მაინც ერთგვარი სტრესი იყო, უცბად რომ აღმოაჩენ ამ ფაქტს. საკმაოდ უსიამოვნო სიზმარი იყო.

ერთი მძაფრსიუჟეტიანი კოშმარიც იყო, რაღაც ლაბირინთში ვიყავი ქვის ლაბირინთი იყო, ოღონდ შენობაში, იმიტომ რომ ცა არ ჩანდა ჭერი ქონდა და იატაკიც ქვის. ვითომ ვიღაც მომსდევდა და მე მეცვა ტყავისა და რკინის ტანსაცმელი ძალიან სექსუალური. სხეულის ის ნაწილები რომელსაც ვხედავდი სულ მოხატული მქონდა. ჰოდა გავრბოდი თან ხელში მეჭირა ხმალივით თუ ხანჯალივით იარაღი. წამომეწია ეს ვისაც გავურბოდი და ისიც მე ვიყავი, ისიც მოხატული იყო, ზუსტად ჩემნაირი და მომკლა, ჰოდა სისხლი როგორცკი წამომივიდა გაქრა. საშინელი გრძნობაა საკუთარი თავი რომ გკლავს. ამ სიზმრის მერე დავრწმუნდი რომ სუიციდი ნოთ მაინ.

და ჩემი ფავორიტი კოშმარული სიზმარი იყო, როცა რეალურ ცხოვრებაში დავიძინე და სიზმარში გავიღვიძე კოსმოსურ ხომალდში, რომელიც დაჯდა პლანეტაზე, რომელზეც მე არალეგალურად ვიმყოფებოდი, საბუთები არ მქონდა და ვცდილობდი სატვირთო ნაწილით დედამიწაზე დაბრუნებას ))))) ეს იყო ყველაზე სასაცილო კოშმარული სიზმარი რაც კი მინახავს.

კიდევ უამრავი კოშმარი მაქვს ნანახი რომელსაც არცერთი პოსტი არ ეყოფა, თითქმის იმდენივეა რამდენი ღამეც იყო ჩემს ცხოვრებაში, ნუ თითქმის. ყველა ძალიან საინტერესოა, მაგრამ ამავე დროს საშინელი. ხანდახან თავსაც ვიმშვიდებდი იმით რომ, აუ მე ისეთი საინტერესო სიზმრები მაქვს, ისეთი არაბანალური, მაგრამ ბულშით. თურმე რა კარგი ყოფილა მათ გარეშე. არ დაბრუნდეთ კოშმარებო, არ მენატრებით.

ქალი

ნუ მექცევი როგორც ქალს, დიდი ხანია ადამიანიც კი აღარ ვარ. ტყავი გამოვიცვალე და ცხოვრების მიმართ ალისფერი გველივით მოქნილი გავხდი. ჯერ კიდევ ვერ ვხვდები როგორ აღმოჩნდი ჩემი ოთახის კართან, თავს ისე ვგრძნობ, შიშველს რომ შემოგისწრებენ და არ იცი რა მოუხერხო საკუთარ თავს. ბევრჯერ მიფიქრია შენთვის ცხვირწინ კარის მოჯახუნება, მაგრამ შენი ენერგია მაშინებს და მიზიდავს. შენთან თავის დაცვა მიწევს, ბოლომდე რომ არ გამხსნა და არ წამიკითხო.