შენი სიტყვები ფურცლებს წყდება და ფარფატით მიფრინავს კედლებისკენ. ჩემი კედლები მთლიანად შენითაა მოხატული. ფანჯრებში შენი ფრაზები მაქვს ჩასმული და შენივეა ფარდები იქ, სადაც ვსუნთავ. კედელს გავეკრობი, ტუჩებს მივადებ და სულს ჩაგბერავ ისე, რომ გაგაცოცხლო, შენი ორეული შევქმა, რომელიც არასდროს მეყვარება, მაგრამ მაშინაც არ დამავიწყებს შენს თავს როცა აღარავინ მემახსოვრება.