წერილს სანტასთვის ყოველ წელს, საახალწლოდ ვწერ ხოლმე ბლოგზე. ამჯერად მორალურად შემზადებული, მურაბიანი ჩაით შემთბარი და სიგარეტის ბოლით გაჟღენთილი ვწერ. სხვათაშორის არასდროს ვეწეოდი ხოლმე სანტასთვის წერილის წერისას, იმიტომ რომ კარგი გოგოები ჰო არ ეწევიან. ჩემი წერილები ეხებოდა ყოველთვის იმას, რასაც საბოლოოდ მე თვითონ ვისრულებდი. მაგალითად ვწერდი რომ მინდოდა სუნამო და საახალწლო ხელფასით “გამდიდრებული” გავრბოდი საყიდლად თავქუდმოგლეჯილი, სანტაც კი ვერ დამასწრებდა ყიდვას. ვინ იცის ჩემთვის გამზადებული რამდენი საჩუქარი აქვს გადაყრილი.
ბავშვობაშიც ასე ვიყავი, არასდროს მითხოვია სანტასთვის ის, რასაც ჩემი მშობლები ვერ შემისრულებდნენ. მოსაწყენი ბავშვი არ ვიყავი, ფანტაზიორიც და ზედმეტადაც, მაგრამ საჩუქრებს უფრო პრაგმატულად ვუდგებოდი. ეს წერილი უკანასკნელი იმიტომ კი არ არის, რომ მე დიდი გოგო ვარ და სანტას არსებობის აღარ მჯერა, პირიქით. სანტასიც მჯერა, მფრინავი ირმებისაც და დამხმარე ელფებისაც. 28 წლის შემდეგ მივედი დასკვნამდე, რომ სინამდვილეში ჩემი არცერთი წერილის ადრესატი სანტა არ ყოფილა. ჰოდა აი გავაცნობიერე, რომ ის იმსახურებს ჩემგან განსაკუთრებულ წერილს და მე ვიმსახურებ განსაკუთრებული სურვილის ასრულებას სანტასგან.
ძვირფასო სანტა,
გამარჯობა, მე ანა ვარ. ერთ პატარა, შენთვის ალბათ უცნობ ქვეყანაში ვცხოვრობ. არ ვიცი მიგიღია თუ არა აქედან წერილი, ჩვენ თოვლის ბაბუებს ვთხოვთ ხოლმე სურვილების ასრულებას, მაგრამ მე თოვლისბაბუების მეშინია 6 წლიდან. მშობლებმა გამოძახებით რომ მოიყვანეს ისტერიკამდე მივედი, სანამ ჩემი სახლის ტერიტორია არ დატოვა. მანამდე არ მახსოვს ვის ვწერდი ხოლმე წერილებს. ისიც არ ვიცი ქართული იცი თუ არა. თუ არ იცი ძალიან გთხოვ ეს წერილი Google Translate-ით არ გადათარგმნო დამირეფლაე და მე თვითონ შევეცდები თარგმნას. ვიცი, ალბათ ჩემხელები აღარ გწერენ წერილებს, ან არ აღიარებენ. მე ყოველთვის მინდოდა რომ პირადად გამეცანი. მეგონა რომ ნამდვილად მხოლოდ მაშინ ამიხდებოდა სურვილი თუ პირადად გთხოვდი. სახლში დიდი ბუხარიც კი მაქვს და გელოდებოდი ხოლმე, მაგრამ შენ არ მოდიოდი. ერთ ახალ წელს უკვე სტუდენტი რომ ვიყავი ისე დავთვერი მთელი ღამე გეძახდი ბუხრიდან და მაშინაც არ მოსულხარ, მაგრამ მე მაინც მჯეროდა, რომ არსებობდი.
ძვირფასო სანტა, მინდა რომ ხვალ გავიღვიძო და მოვხვდე ფილმში საუზმე ტიფანისთან და ფილმის დასრულებამდე ჰოლი გოლაითლის პერსონაჟად ვიცხოვრო. მინდა გადავიდე პარალელურ სამყაროში, სადაც ჩემი პარალელური მე ცხოვრობს და დავინახო შესაძლებლობა, როგორი შემიძლია კიდევ ვიყო სხვანაირი. იქაც მექნება თუ არა კოშმარული სიზმრები ყოველღამე, რამდენად შემეძლება ადამიანების სახეების დამახსოვრება და პარალელურ მეს მაინც თუ ექნება საყვარელი ფერი. მინდა რომ ამ ახალ წელს მაინც ჩამოძვრე ჩემი ბუხრიდან და დილით დამახვედრო წინდაში ჩადებული მინის ბურთი ჩრდილოეთის ნათებით. ყოველთვის მინდოდა ჩრდილოეთის ნათება მაშინ დამენახა როცა მომინდებოდა.
არ ვიცი რომელ წლამდე ასრულებ სურვილებს, ვიმედოვნებ რომ ესეც სტერეოტიპია და ნამდვილი სანტა ყოველთვის შეასრულებს გულწრფელ სურვილს. პირობას გაძლევ ოდესმე შვილები თუ მეყოლება შენთვის დაწერილ წერილებს არასდროს მოვპარავ და არც შენ მაგივრად შევუსრულებ სურვილებს. რადგან ამის ყველაზე ჯადოსნურად გაკეთება მხოლოდ შენ შეგიძლია.
პ.ს. ბუხარზე დაკიდებული სამი წინდიდან ჩემი თეთრი იქნება 🙂
ჰაგის ბლოგი 