შვილი

სული მემტვრევა. სიტყვებს ვერ ვპოულობ, რომ დავწერო, როგორ მტკივა ჩემი ამოგლეჯილი შვილი.

თითებით ვიფრცქვნი სულს. ფრჩხილებში ხორცი მაქვს ჩარჩენილი და ცოტა ტკივილიც. ერთმანეთის მიყოლებით ვსვამ წამლებს, რომ გავყუჩდე… არ მოქმედებს. სული მინდა ჩავიხშო… გამომრთეთ

ავადმყოფი

ზეწარს გადმოვფენ ფანჯრიდან და რაფაზე დავიძინებ. მთვარე გააბამს სხივებით სიმებს და ძილისპირულს დამიკრავს, ზედ კატები ჩამოსხდებიან და დამიცავენ ავი სულებისგან, ნიავი გამაგრილებს რომ არ დამცხეს, გამთენიისას მზე ამოსვლას იჩქარებს რომ გამათბოს და ნამუსი გამაღვიძებს რომ გადავიფარო ზეწარი. ჩემი ხორცი ავადმყოფია, მაგრამ ლამაზი და მიყვარს.