მთავარი

ფიქრის ჯუჯის მოტყუების 10 გზა

4 Comments

ყველა ნორმალურ ადამიანს ჰო ყავს მუზა და მე მყავს პატარა ფიქრის ჯუჯა… ყველაფერი რასაც მე ვფიქრობ სანამ თქმას ან დაწერას მოვასწრებ მპარავს და ყლაპავს… ამ ბოლო დროს ძალიან გამისუქდა და დიეტაზე მინდა დავსვა… უნდა მოვიტყუო და ჩემი ფიქრები მოვპარო…

თორემ ნამცეცებით დაკმაყოფილება მიწევს ბოლო დროს…

მხოლოდ როცა ცუდად ვარ, უხასიათოდ ან რამე პრობლემა მაქვს, მაშინ ვეცოდები ეტყობა და საცოდავად ერთ ორ არაფრისმაქნის და მეორად ფიქრს მომიგდებს ხოლმე, მაინც რით დავიმსახურე მისგან ასეთი მოპყრობა მიკვირს…

ასეთი ცუდი და უგემური ფიქრები მაქვს რომ სულ უმადურია, თუ ისეთი გემრიელია რომ ვერ იმეტებს???

ნებისმიერ შემთხვევაში მჭირდება გზები ფიქრის ჯუჯის მოსატყუებლად…

პირველ რიგში

1. გაციების საწინააღმდეგო წამლების მიღება შევწყვიტე, რომ ცოტა სიცხე მაინც ამიწიოს და შევებრალო
2. ხასიათს ვიფუჭებ? ახლა ვარ კარგ ხასიათზე ზუსტად როცა არაფერში მჭირდება
3. მისი ყოველნაირად დამცირება
4. საკუთარი ფიქრებისა და ნააზრევის მიწასთან გასწორებას, რომ არ შეერგოს :))))
5. მისი იგნორირება, რომ იფიქროს თითქოს დამავიწყდა და თავის შეხსენება მოუნდეს
6. თავში გაჩენილი აზრისა და ფიქრის დაუყოვნებლივ შეწყვეტა, რომ ბოლოს და ბოლოს თუ აქამდე ჩამოთვლილმა ხუთმა პუნქტმა არ იმოქმედა მოვიდეს და დამელაპარაკოს
7. ყოვლად უგემოვნო ფიქრების ხელოვნურად გავრცობა, იმისთვის რომ ხელი ჩაიქნიოს და ჩემს მიერ “წარმოებულ” უგემოვნო “პროდუქტზე” უარი თქვას, რაც დამეხმარება წარმატებით განვახორციელო მერვე პუნქტი
8. პერიოდულად ხარისხიანი ფიქრების გავრცობა, იმისთვის რომ მოდუნებულ ფიქრის ჯუჯას, რომელიც ჩემგან უკვე კარგს არაფერს ელის ფიქრი მოვპარო და მივითვისო :)))
9. დავწერო რაც შეიძლება ბევრი სისულელე მის შესახებ, იმისთვის რომ პროტესტის გრძნობა გაუჩნდეს, მდგომარეობიდან გამოვიდეს და დაამტკიცოს რომ მხოლოდ ჩემი წარმოსახვის ნაყოფი არ არის და ის ნამდვილად არსებობს
10. და ბოლოს, მიუხედავად ზემოთ ჩამოთვლილისა ჩემს ფიქრის ჯუჯას მინდა ვუთხრა რომ მიყვარს და ამ ყველაფრის წაკითხვის შემდეგ არ მიმატოვოს… :)))))

8 დღე დარჩა

2 Comments

ერთი წელია ველოდები ამ დღეს… 8 დღის შემდეგ ჩემი შვილის დაბადებისდღე იქნებოდა…

ყოველ დღე ვიხსენებ და ვერაფერს ვერ ვაკეთებ რომ არ გავიხსენო… სულ ვფიქრობ ნეტა ეხლა როგორი იქნებოდა, რას გააკეთებდა, სიარულს ისწავლიდა, ლაპარაკს, პირველ სიტყვას რას იტყოდა, რა ფერის თმა ექნებოდა, როგორი ხმა…

ჯოჯოხეთში ვარ… ეს არის ჯოჯოხეთი… საერთოდ ამაზე არ ვსაუბრობ… საერთოდაც პირველად ვწერ იმაზე, რომ გამუდმებით მასზე ვფიქრობ… დღეში რამდენიმეჯერ არა, ათჯერ ან უფრო მეტჯერ, შეიძლება ითქვას სულ…

ჩემი მდგომარეობა იმას მაგონებს დაღმართზე დიდი გაქანებით რომ მორბიხარ, ვეღარ ჩერდები, კონტროლს კარგავ და ბოლოს ვარდები… მეც დავვარდები ალბათ ასე თუ გავაგრძელე… ოღონდ ხანდახან ისე მიჭირს, რომ ვფიქრობ ნეტა მალე დავვარდე, იმიტომ რომ ამ დაღმართზე სირბილით უკვე ძალიან დავიღალე…

ეს პოსტი 6 დეკემბრისთვის მქონდა შემონახული, მაგრამ ვერ მოვითმინე… საერთოდ რაც დრო გადის უფრო ნაკლებს იფიქრებო დამამშვიდეს და მე პირიქით ვარ უფრო მეტს ვფიქრობ, უბრალოდ უფრო ნაკლებს ვსაუბრობ ამაზე… ერთმა ქალმა მითხრა სხვა გეყოლება არ ინერვიულოო, ტირილი ვერ შევიკავე მაშინ, სხვა სხვაა მე ეს აღარ მყავს უკვე… თან რამდენიმე ხნის წინ შევნიშნე რომ მომწონს კიდეც მასზე უფრო ხშირად რომ ვფიქრობ… მგონია რომ ასე მარტო არ გრძნობს თავს, მაგრამ არ ვიცი საერთოდ თუ გრძნობს რამეს…

აი ამ აზრამდე რომ მივდივარ მერე ვცდილობ საერთოდ აღარ ვიფიქრო არაფერზე… სულ აქ ვჩერდები…

ისტერიკა მაქვს 8 დღეში ჩემი შვილი ერთი წლის გახდებოდა …

%d bloggers like this: