ვითომ ლექსი

ღამემ შეიკრა მორცხვად ღილები,

მთვარე უძილო კაცს დაემსგავსა.

მზემ გამოგზავნა დილის სხივები,

რომ ჩემი მკერდი ისევ გენახა.

 

 

 

პირველად იყო სიტყვა

მთელი ღამე შიშველი ვიდექი სარკის წინ და იმ პირველ სიტყვას ვეძებდი შენ რომ ამახიე ტანიდან და წაიღე უკან. მინდა მოვძებნო ის ადგილი და საკუთარი ხელით აგიფრცქვნა მთელი ტანიდან. გული დავიკაწრე და დავიხიე სხეული. მინდა წავიდე… ვეღარ ვუძლებ და დაგიტოვო ყველაფერი რაც შენ გეკუთვნის

უჩინარი ვარ და ჩემ მარტოობად ქცეული

რა მნიშვნელობა აქვს აქ ვიქნები თუ არა

სადაც მე არ ვარ იქ ერთით ნაკლები უბედურებაა

ისტერიკა

ეს ღამე მინდა ჩამოვხსნა, დავჭრა, ქაღალდივით დავკეცო, გავაკეთო მისგან თვითმფრინავი და გავუშვა. ეს ღამე მინდა გადავიტანო ქალაქგარეთ. ამ ღამეს მინდა დავლიო ბევრი, ამ ღამეს მინდა ვიტირო და გითხრა ყველაფერი რასაც ვგრძნობ, ამ ღამეს მინდა რომ ეს ღამე არ არსებობდეს.